یَهیا 1

لَبز انسان بوت

1 بُنگیٚجا، چه ازل، لَبز اَت. لَبز گۆن هُدایا اَت و لَبز هُدائے جند اَت. 2 چه ازلا، لَبز گۆن هُدایا اَت. 3 سجّهیٚن چیز چه لَبزئے راها هست بوتنت و اچ آ جۆڑ بوتگیٚنان، بے آییا چیزے جۆڑ نبوت. 4 هستی و زند چه آییا پیٚداک بوت و آ هستی مردمانی نور و رُژن اَت. 5 رُژن مان تهارۆکیا دْرَپشیت و تهارۆکیا کدی رُژن زانت نکتگ و بالادست نبوتگ. 6 یَهیا نامیٚن مردے ودی بوت که هُدائے شۆن داتگیٚن اَت. 7 آ آتک که شاهد ببیت و په آ رُژنا گْواهی بدنت، تانکه سجّهیٚن مردم چه آییئے گْواهیا ایمّان بیارنت. 8 آ وت هما رُژن نه‌اَت، بله آتک تان په آ رُژنا گْواهی بدنت. 9 هما راستیٚن رُژن، که سجّهیٚن مردمان نورانیَ کنت، نون مان جهانا آیگی اَت. 10 آ مان جهانا اَت و هُدایا چه آییئے راها جهان جۆڑیٚنتگ‌اَت، بله جهانا آ پجّاه نیاورت. 11 آ وتی مهلوکئے درنیاما آتک و مهلوکا آ نمنِّت. 12 بله په هما مردمان که آاِش باور کت و منِّت، اے هَکّ و اِهتیار داتنت تان هُدائے چُکّ|هُدائے چُکّ: ببنت، 13 نه چه هۆن و انسان، نه چه انسانی لۆٹ و نَپْسانی واهگان، چه هُدایا ودی بوتنت. 14 لَبز انسان بوت و مئے درنیاما جاگَهی کت. ما آییئے شان و شئوکت دیست، شان و شئوکتے که پتئے|پِت: یکّیٚن چُکّا کَرزِت و چه رَهمَت|رَهمت: و راستیا پُرّ اَت. 15 یَهیائے شاهدی اِش اَت که، گْوانکی جت و گوَشتی: «اے هما کَس اِنت که آییئے بارئوا من گوَشت: چه من و رَندَ کئیت، بله چه من مستر و دیٚماتر اِنت. چیّا که آ چه من پیٚسرا هست بوتگ.» 16 ما سجّهیٚنان چه آییئے پُرمِهریٚن رَهمَتئے تُهپَها هر وهد برکت گپتگ. 17 اے راست اِنت که تئورات|تئورات (موسّائے کتاب): په ما چه موسّایا بکشگ بوتگ، بله رَهمَت و راستی، چه ایسّا مَسیها|مَسیه: په ما آتک و سر بوت. 18 هچکَسا هُدا ندیستگ، بله آ یکدانگیٚن چُکّ که پتئے جان و جئوهرا اِنت و چه سجّهیٚنان گۆن آییا نزّیکتر اِنت، هُدا پَجّاریٚنتگ.

پاکشۆدۆکیٚن یَهیائے کُلئو و پئیگام

19 یَهیائے شاهدی اِش اَت، وهدے که اُرْشَلیمئے|اُرْشَلیم (بئیت اُلمُکَدَّس): یَهودیان، وتی لهتیٚن دینی پیٚشوا|دینی پیٚشوا: و لاوی|لاوی: ٹَکّئے مردم آییئے کِرّا رئوان داتنت تان جُست بگرنت که: «تئو کئے ائے؟» 20 آییا وتا چه پسّئو دئیگا دور نداشت، تچک و په راستی گوَشتی: «من مَسیه|مَسیه: نه‌آن.» 21 آیان جُست کت: «تئو اِلیاس ائے؟» گوَشتی: «نه.» جُستِش کت: «گڑا تئو آ واده داتگیٚن نَبیّ ائے؟» پسّئو داتی: «نه.» 22 جُستِش کت: «گڑا تئو کئے ائے؟ ما باید اِنت په آیان که مارا رئوان داتگِش پسّئوے بدئییٚن. وتی بارئوا چے گوَشئے؟» 23 آییا چه نَبیّ اِشئیائے کئولا پسّئو دات و گوَشتی: «من هما تئوار آن که مان گیابانا گْوانکَ جنت و گوَشیت، هُدائے راها راست و تچک کنیٚت.» 24 چه اے رئوان داتگیٚن کاسِدان لهتیٚن پَریسی|پَریسی: اتنت. 25 جُستِش کت: «اگن تئو نه مَسیه|مَسیه: و نه اِلیاس ائے و نه هما نبیّ، گڑا په چے پاکشۆدیَ دئیئے؟» 26 یَهیایا پسّئو دات: «من گۆن آپا پاکشۆدیَ دئیان، بله کَسیٚا شمئے درنیاما جاه جتگ که شما آییا نزانیٚت. 27 آ چه من و رَندَ کئیت، بله من آییئے کئوشبندانی بۆجگئے لاهک هم نه‌آن.» 28 اے کار اُرْدُنئے کئورئے آ دستا، مان بئیت‌اَنیایا پیٚش آتک، هما جاگَها که یَهیایا مردم پاکشۆدیَ داتنت.

هُدائے گْوَرانڈ

29 اے دگه رۆچا، وهدے یَهیایا ایسّا دیست که دیٚم په آییا پیٚداک اِنت، گوَشتی: «بچاریٚت! اِش اِنت هُدائے آ گْوَرانڈ که جهانئے گناهان دورَ کنت. 30 اِش اِنت آ کَس که آییئے بارئوا من گوَشتگ: ‹چه من و رَندَ کئیت و چه من مستر و دیٚماتر اِنت، چیّا که چه من پیٚسر بوتگ.› 31 من پجّاه نیاورت، بله آتکان تان گۆن آپا پاکشۆدی بدئیان و اے ڈئولا آ په بنی اِسراییلیان|بنی اِسراییل: زانگ و پدّر ببیت.» 32 یَهیایا وتی گْواهی اے پئیما دیٚما برت: «من هُدائے روه|پاکیٚن روه (روه اُلکُدُس): دیست که کپۆتیٚئے ڈئولا چه آسمانا ایٚر آتک و آییئے سرا نِشت. 33 من آ نزانت، بله هما کَسا که منا رئوان داتی تان گۆن آپا پاکشۆدی بدئیان، گوَشتگ‌اَتی: ‹وهدے که تئو دیست روه په کَسیٚئے سرا ایٚر بیئیت و بنندیت، بزان آ هما کَس اِنت که گۆن هُدائے پاکیٚن روها|پاکیٚن روه (روه اُلکُدُس): پاکشۆدیَ دنت.› 34 من اے چیز دیستگ و گْواهیَ دئیان که آ هُدائے چُکّ|هُدائے چُکّ: اِنت.»

ایسّائے اَولی مُرید

35 اے دگه رۆچا، یَهیا گۆن وتی دو مُریدا اۆشتاتگ‌اَت. 36 وهدے یَهیایا ایسّا دیست که چه اۆدا گْوَزگا اِنت گوَشتی: «اِش اِنت هُدائے گْوَرانڈ|هُدائے گْوَرانڈ:.» 37 آ دویٚن مُریدان اے هبر اشکت و ایسّائے رَندا رئوان بوتنت. 38 ایسّایا چَکّ ترّیٚنت و هر دویٚنی دیستنت که آییئے رَندا آیگا اَنت. جُستی کت: «شما چے لۆٹیٚت؟» آیان گوَشت: «رَبّی! (بزان: او استاد!) تئیی جاگه کجا اِنت؟» 39 آییا گوَشت: «بیاییٚت و بچاریٚت!» گڑا آ دویٚن شتنت و دیستِش که کجا نِشتگ و رۆچئے منتگیٚن بَهرا هماییئے کِرّا مَنتنت. بیٚگاه اَت و دیگرئے جاوَر. 40 یَهیائے هبرانی اِشکنگا رَند، یکّے چه آیان که ایسّائے رَندا شتنت، شَمون پِتْرُسئے برات، اَنْدْریاس اَت. 41 آییا اَولا وتی برات شَمون ودی کت و گوَشتی: «ما مَسیه|مَسیه: در گیٚتک.» 42 رَندا، آییا شَمون ایسّائے کِرّا برت. ایسّایا شَمون چارت و گوَشتی: «تئو شَمون، یوهَنّائے چُکّ ائے. بله چه اِد و رَند، تئیی نام کئیپا بیت.» کئیپائے مانا پِتْرُس، بزان تَلار اِنت.

پیلیپُس و نَتْناییل

43 اے دگه رۆچا، وهدے که ایسّایا لۆٹت جَلیلا|جَلیل: برئوت، پیلیپُسی در گیٚتک و گوَشتی: «منی رَندا بیا!» 44 پیلیپُس هم، پِتْرُس و اَنْدْریاسئے ڈئولا، چه بئیت‌سئیدائے مردمان اَت. 45 پیلیپُس هم شت و نَتْناییلی شۆهاز کت و گوَشتی: «ما آ کَس که موسّایا مان تئوراتا|تئورات (موسّائے کتاب): مستاگ|مستاگ: داتگ و آ دگه نبیّان هم آییئے بارئوا گوَشتگ، دیستگ و در گیٚتکگ. آ ایسّا ناسِری، ایسُّپئے چُکّ اِنت.» 46 نَتْناییلا گۆن آییا گوَشت: «چُش بوتَ کنت که چه ناسِرَها هم شرّیٚن چیزے در بکپیت؟» پیلیپُسا گوَشت: «بیا و بچار!» 47 وهدے که ایسّایا نَتْناییل دیست که دیٚم په آییا پیٚداک اِنت، گوَشتی: «اے هما تچکیٚن بنی اِسراییلی|بنی اِسراییل: اِنت که آییئے دلا هچ پئیمیٚن مَندر و رِپک نیٚست.» 48 نَتْناییلا جُست کت: «تئو منا چه کجا زانئے؟» ایسّایا پسّئو دات: «پیٚش چه اِشی که پیلیپُس ترا تئوار بکنت، من ترا هما وهدا دیست که اِنجیرئے دْرچکئے چیٚرا اَتئے.» 49 نَتْناییلا گوَشت: «او استاد! تئو هُدائے چُکّ|هُدائے چُکّ: ائے، تئو اِسراییلئے بادشاه ائے.» 50 ایسّایا پسّئو دات: «په اے هاترا که من گوَشت: ‹ترا اِنجیرئے دْرچکئے چیٚرا دیستگُن› ایمّانِت آورت. چه اے چیزا مستریٚنَ گندئے.» 51 گڑا گۆن آییا گوَشتی: «یَکین بزانیٚت که چه اِد و رَند، شما آسمانا پَچَ گندیٚت و هُدائے پریٚشتگ|پریٚشتگ: دیٚم په انسانئے چُکّا|اِنسانئے چُکّ:، که من آن|من آن، من هما آن:، جَهل و برزَ کاینت و رئونت.»

یَهیا 2

کانائے میٚتگئے سور و آرۆس

1 سئیمی رۆچا، مان جَلیلئے|جَلیل: کانا نامیٚن میٚتگیٚا، سور و آرۆس اَت و ایسّائے مات هم همۆدا اَت. 2 ایسّا و آییئے مُرید هم لۆٹایٚنگ بوتگ‌اتنت. 3 وهدے که شراب هَلّتنت، ایسّائے ماتا گۆن آییا گوَشت: «آیان دگه شراب نیٚست.» 4 ایسّایا پسّئو دات: «او بانُک! منا و ترا گۆن اِشیا چه کار؟ منی وهد اَنگت نرَسِتگ.» 5 ماتا گۆن کارنده و هِزمتکاران گوَشت: «هر چے شمارا گوَشیت، هما کارا بکنیٚت.» 6 اۆدا آپئے شَش سِنگیٚن کونزّگ اتنت، که هر یکّیٚا سَد تاس و لیترئے جاگه هست‌اَت و مان یَهودیانی پاکیزگیئے رَسمان کارمرزَ بوتنت. 7 ایسّایا گۆن هِزمتکاران گوَشت: «کونزّگان چه آپا پُرّ کنیٚت.» گڑا کونزّگِش چه آپا سرریٚچ کتنت. 8 آ وهدی ایسّایا گوَشت: «کَمُّکے په دیوانئے کماشا ببریٚت.» آیان اَنچش کت. 9 دیوانئے کماشا نزانت اے آپ که شراب بوتگ‌اتنت چه کجا آرگ بوتگ‌اَنت، آییا چَشِت و نۆش کتنت، بله هِزمتکاران که آپ آورتگ‌اَت زانتِش. گڑا دیوانئے کماشا، سالۆنک تئوار جت و 10 گوَشتی: «سجّهیٚن مردم شرتریٚن شرابا اَولا په مهمانانَ دئینت، وهدے که آ کَمُّکے شادان و سَرگرانَ بنت، رَندا اَدنا و اَرزانتریٚنا کارنت. بله تئو شرتریٚن آهِرا آورتگ!» 11 اے مۆجزه و اَجَبَّتیٚن نِشانی که کانائے میٚتگا مان جَلیلا|جَلیل: بوت، ایسّائے اَولی مۆجزه اَت. آییا گۆن همے مۆجزه و اَجِکّاییا وتی مزنی و شئوکت زاهر کت و مُریدان آییئے سرا ایمّان آورت. 12 رَندا ایسّا گۆن وتی مات، برات و مُریدان کَپَرناهومئے شهرا شت و لهتیٚن رۆچان همۆدا مَنت.

ایسّا مزنیٚن پرستشگاها رئوت

13 په اے بارئوا که یَهودیانی پِسَه، بزان سَرگْوَزئے|پِسَه: ائیید، نزّیک اَت، ایسّا اُرْشَلیما|اُرْشَلیم (بئیت اُلمُکَدَّس): شت. 14 مزنیٚن پرستشگاهئے تها دیستی که مردم گۆک، پَس و کپۆتئے دئیگر و سئوداگریا گُلایٚش اَنت و زرّ بَدَ‌ل کنۆکیٚن سَرّاپ هم نِشتگ‌اَنت. 15 گڑا گۆن ساد و چیلّکا، یک شَلّاک و هئیزرانے جۆڑیٚنتی و آ سجّهیٚن باپاری گۆن آیانی پَس و گۆک و دَلوَت و هئیوانان چه پرستشگاها در گیٚتکنت و سرّاپانی زرّ و سِکَّه هم دور ریٚتکنت و میزّ و بَرۆنک چَپّیگ کتنت. 16 گڑا گۆن کپۆت بها کنۆکان گوَشتی: «اِشان چه اِدا ڈنّا در گیٚجیٚت. منی آسمانی پتئے|پِت: لۆگا بازار مکنیٚت.» 17 نون مُرید یات و ترانَگا کپتنت که هُدائے پاکیٚن کتابَ گوَشیت: «آ گئیرت که منا په هُدائے لۆگا هست‌اِنت، منی جانا بُنَ دنت و باهیٚنیت.» 18 گڑا یَهودیان جُست کت: «ترا چۆنیٚن نِشانی گۆن اِنت تان پکّا بکنئے که ترا اے کارانی اِجازت هست‌اِنت؟» 19 ایسّایا پسّئو دات: «اے مزنیٚن پرستشگاها هراب کنیٚت و کرۆجیٚت، من آییا سئے رۆچا پدا اڈَّ کنان.» 20 یَهودیان گوَشت: «اے مزنیٚن پرستشگاه|مزنیٚن پرستشگاه:، چِل و شَش سالئے تها جۆڑ کنگ بوتگ، تئو چۆن آییا سئے رۆچا اڈَّ کنئے؟» 21 بله آ پرستشگاه که ایسّا آییئے بارئوا گپّ جَنَگا اَت، آییئے جندئے جان اَت. 22 چه مَرکا جَه جَنَگا و رَند، ایسّائے مُرید تْرانَگا کپتنت که آییا وت اے هبر گوَشتگ‌اَت، پمیٚشا هُدائے پاکیٚن کتاب و ایسّائے هبرانی سرا ایمّانِش آورت. 23 آ رۆچان، ایسّا په سَرگْوَزئے ائییدا|پِسَه: اُرْشَلیما|اُرْشَلیم (بئیت اُلمُکَدَّس): اَت. بازیٚن آ مردمان که ایسّائے اَجَبَّتیٚن نِشانی دیستگ‌اتنت، په آییا ایمّانِش آورت. 24 بله ایسّایا وتا آیانی باورئے دستا ندات، چیّا که آییا سجّهیٚن مردم شرّیئے سرا زانتنت. 25 آییا په انسانئے زانگ و پَجّارگا هچکَسیٚئے شاهدیئے زلورت نه‌اَت، چیّا که آییا په شرّیَ زانت که انسانئے دَرونّ و جَبینا چے هست‌اِنت.

یَهیا 3

ایسّا و نیکودیموس

1 نیکودیموس نامیٚن یک پَریسیے|پَریسی:، که چه یَهودیانی سرۆک و دیوانئے باسک و مِمْبَران اَت، 2 یک شپے ایسّائے کِرّا آتک و گۆن آییا گوَشتی: «او استاد! ما زانیٚن که تئو مئے رَهشۆن دئیۆک ائے و چه هُدائے نیٚمگا آتکگئے، چیّا، تانکه هُدا گۆن کَسے گۆن مبیت، آ اے ڈئولیٚن اَجَبَّتیٚن نِشانی پیٚش داشتَ نکنت که تئو کنئے.» 3 ایسّایا پسّئو دات: «یَکین بزان، تان کَسے چه نۆک پیٚداک مبیت، هُدائے بادشاهیا|هُدائے بادشاهی: دیستَ نکنت.» 4 نیکودیموسا گوَشت: «چۆن بوتَ کنت که پیریٚنے دْوارگ چه ماتا ودی ببیت؟ باریٚن بوتَ کنت که پدا ماتئے لاپا برئوت و پیٚداک ببیت؟» 5 ایسّایا پسّئو دات: «یَکین ترا گوَشان، تان کَسے چه آپ و روها|پاکیٚن روه (روه اُلکُدُس): پیٚداک مبیت، هُدائے بادشاهیئے تها پاد ایٚر کتَ نکنت. 6 آ چیز که چه جِسما پیٚداکَ بیت، جِسم اِنت و آ چیز که چه روها بیت، روه اِنت. 7 هئیران مبئے که ترا گوَشان شما سجّهیٚن باید اِنت چه نۆک پیٚداک ببیٚت. 8 «گوات هر جاه که بلۆٹیت، کَشّیت. تئو آییئے تئوارا اِشکنئے، بله نزانئے چه کجا کئیت و کجا رئوت. آ کَس که چه روها|پاکیٚن روه (روه اُلکُدُس): پیٚداکَ بیت هم اَنچش اِنت.» 9 نیکودیموسا گوَشت: «اے چۆن بوتَ کنت؟» 10 ایسّایا گوَشت: «تئو وت اِسراییلیانی یک مزنیٚن استادے ائے، اے چیزا نزانئے؟ 11 یَکین بزان، ما هما چیزانی هبرا کنیٚن که آیانی بارئوا زانیٚن و هما چیز که دیستگ‌اَنت، آیانی گْواهیا دئییٚن. بله شما مئے شاهدیا نمنّیٚت. 12 وهدے که زمینّی چیزانی بارئوا هبرَ کنان باورَ نکنیٚت، اگن آسمانی چیزانی بارئوا هبر بکنان گڑا چه پئیما باورَ کنیٚت؟ 13 هچکَس آسمانا بُرزاد نَشُتگ، اَبیٚد اَچ آ کَس که چه آسمانا ایٚر آتک، بزان من که انسانئے چُکّ|اِنسانئے چُکّ: آن. 14 هما ڈئولا که موسّایا، گیابانئے تها آ مار دارئے سرا دْرتک، انسانئے چُکّ هم باید اِنت چِست کنگ ببیت، 15 تان هرکَس که په آییا ایمّان بیاریت، نمیرانیٚن زندمانئے|نمیرانیٚن زند: واهند ببیت.» 16 چیّا که، هُدایا جهانئے مردم همِکّدر دۆست اتنت که وتی یکّ و یکدانگیٚن چُکّی هم دات تان هرکَس که آییئے سرا باور بکنت گار و زیان مبیت و هُدائے درگاها تان اَبَد زندگ بمانیت. 17 هُدایا وتی چُکّ مان جهانا رئوان ندات تان جهانئے مردمان ایٚر بجنت و مئیاریگ بکنت. رئوانی دات تان آیان نجات بدنت و برَکّیٚنیت. 18 هرکَس که آییئے سرا باور بکنت مئیاریگَ نبیت، بله هرکَس که باور مکنت، همے انّون مئیاریگ اِنت، چیّا که هُدائے یکدانگیٚن چُکّئے نامئے سرا باوری نکتگ. 19 هُکم اِش اِنت که: رُژن و نور جهانا آتک، بله مردمان په وتی بدیٚن کارانی هاترا، رۆژناییئے بدلا، تهارۆکی گچیٚن کت. 20 چیّا، آ مردم که بدیٚن کارانی کِشکا زوریت چه رۆژناییا بیٚزارَ بیت و وتا چه رُژنا دورَ کنت، تانکه آییئے بدیٚن کِرد پاشک و پدّر مبنت. 21 بله آ که راستیا زوریت و گچیٚنَ کنت دیٚم په رۆژناییا کئیت، تانکه پکّا ببیت که آییئے کار هُدایی بوتگ‌اَنت.

ایسّا و یَهیا

22 رَندا، ایسّا گۆن وتی مُریدان یَهودیَّهئے|یَهودیَه: هَند و دَمَگا شت و چُنت وهد گۆن آیان اۆدا مَنت و پاکشۆدیَ داتی. 23 یَهیا هم سالِمئے نزّیکا، مان ائینونا، مردمانی پاکشۆدیا گُلایٚش اَت. آ چاگردا آپ باز اَت و مردم په پاکشۆدیا آتکنت. 24 چیّا که یَهیا اَنگت جیٚلا بندی نبوتگ‌اَت. 25 پاکیزگیئے سرا، یَهیائے مُریدان و یک یَهودیٚئے درنیاما کَشّ و چیلّے بوت. 26 گڑا، آ یَهیائے کِرّا آتکنت و گوَشتِش: «او استاد! آ مرد که اُرْدُنئے چاگردا گۆن تئو گۆن اَت و تئو آییئے بارئوا گْواهی دات، اِدا پاکشۆدیا چانک و گُلایٚش اِنت و سجّهیٚن مردم آییئے کِرّا رئوگا اَنت.» 27 یَهیایا پسّئو دات: «انسان بگئیر چه آ چیز که هُدایا بکشاتگ، دگه چیزے دست آورتَ نکنت. 28 شما وت شاهد ایٚت من گوَشت که ‹مَسیه|مَسیه: نه‌آن، بله پیٚش چه آییا رئوان دئیگ بوتگان.› 29 بانۆرئے هُدابُند، سالۆنک اِنت. سالۆنکئے دۆست که یک کِرّے اۆشتاتگ و آییئے تئوارا اِشکنت، گَل و شادان اِنت و لزّتَ بارت. همے ڈئولا، منی شادهی انّون په کمال رَسِتگ و سرریٚچ بوتگ. 30 آ باید اِنت دیٚما برئوت و من پد بکِنزّان.»

کَسے که چه آسمانا کئیت

31 آ کَس که چه بُرزادَ کئیت، چه سجّهیٚنان مستر اِنت و آ که چه اے هاکییٚن دنیایا اِنت زمینّی مردمے و دنیایی چیزانی بارئوا هبرَ دنت. بله آ که چه آسمانا کئیت چه سجّهیٚنان مستر اِنت. 32 هر چیزے که دیستگ و اشکتگی گْواهیَ دنت، بله هچکَس آییئے گْواهیا نمنّیت. 33 هرکَسا آییئے گْواهی منِّتگ، هُدائے سَپایی و راستیئے سرا مُهری جتگ. 34 آ کَس که چه هُدائے نیٚمگا رئوان دئیگ بوتگ، هُدائے هبرانَ|هُدائے هبر: کنت، چیّا که هُدا وتی روها|پاکیٚن روه (روه اُلکُدُس): په آییا بے‌کساسَ بکشیت. 35 پتا|پِت: چُکّ دۆست اِنت و سجّهیٚن چیزی هماییئے دستا داتگ‌اَنت. 36 آ کَس که په چُکّا ایمّان بیاریت نمیرانیٚن جهانئے واهندَ بیت، بله آ کَس که چُکّئے هبران مَمَنّیت، زندمانا نگندیت و هُدائے نارَزاییئے|هُدائے نارَزایی: تها گِرِپتارَ بیت.

یَهیا 4

ایسّا و سامِری جنیٚن

1 ایسّایا زانت که پَریسیان|پَریسی: اشکتگ آییا چه یَهیایا گیٚشتریٚن مُریدے ودی کتگ و آیان پاکشۆدیَ دنت. 2 ‏-3 گڑا چه یَهودیَّها دیٚم په جَلیلا|جَلیل: پِر ترّت. اَلبت، ایسّایا وت مردم پاکشۆدیَ نداتنت، اے کار مُریدانَ کت. 4 بله زلورت اَت که چه سامِرَها|سامِرَه: بگوَزیت. 5 اۆدا، یک شهریٚا رَسِت، که نامی سوهار اَت و هما ڈگارئے نزّیکا اَت که آکوبا په وتی ایسُّپیٚن چُکّا بکشاتگ‌اَت. 6 آکوبئے چات همۆدا اَت. ایسّایا چه سَپَرا دَم برتگ‌اَت و همے چاتئے کِرّا نِشت. نیٚمرۆچئے وهد اَت. 7 سامِری جنیٚنے په آپئے کَشّگا آتک، ایسّایا گۆن آییا گوَشت: «کمّے آپ منا بدئے.» 8 چیّا که آییئے مُرید، په وَراکئے گِرگ و آرگا شهرا شتگ‌اتنت. 9 سامِری|سامِری: جنیٚنا گوَشت: «تئو که یک یَهودے ائے، چۆن چه من آپَ لۆٹئے؟» (جنیٚنا په همے هاترا چُش گوَشت، که یَهود گۆن سامِریان رئو و آیَ نکننت.) 10 ایسّایا پسّئو دات: «اگن تئو بزانتیٚن هُدائے بکشش چیّ اِنت و اے کئے اِنت که چه تئو آپَ لۆٹیت، گڑا اَلّما تئو گۆن آییا دستبندیَ کت که ترا زند‌آپ بدنت.» 11 جنیٚنا گوَشت: «او واجه! ترا په آپئے کَشّگا ڈۆل نیٚست و اے چات سکّ جُهل اِنت، چه کجا زند‌آپَ کارئے؟ 12 باریٚن، تئو چه مئے پیرُک آکوبا مستر ائے، که اے چاتی په ما بکشاتگ و آییئے جند، چُکّ، رمگ و گۆرُّما چه اے چاتا آپ وارتگ؟» 13 ایسّایا گوَشت: «هرکَس که اے آپا بوارت پدا تنّیگَ بیت، 14 بله هرکَس که منی بکشاتگیٚن آپا بوارت، هچبر تنّیگَ نبیت. چیّا، آپے که من آییا دئیان اگن بوارت، چه آییئے درونّا زند‌آپئے چمّگے بُجیت و جاهَ جنت که اَبَدی اِنت.» 15 جنیٚنا گوَشت: «او واجه! هما آپا منا بدئے تان دگه تنّیگ مبان و په آپئے کَشّگا اِدا میایان.» 16 ایسّایا گوَشت: «برئو وتی لۆگ‌واجها تئوار کن و پدا همِدا بِر گرد.» 17 جنیٚنا گوَشت: «منا مرد نیٚست.» ایسّایا گوَشت: «راستَ گوَشئے که ترا مرد نیٚست، 18 چیّا که ترا پنچ مرد بوتگ و آ مرد که انّون گۆن تئو زندگیَ کنت، تئیی مرد نه‌اِنت. آ چیز که تئو گوَشت راست اِنت.» 19 جنیٚنا درّایٚنت: «او واجه! په منی زانگا، تئو یک نبیّے ائے. 20 مئے پت و پیرُکان همے کۆهئے سرا پرستش کتگ، بله شما یَهودَ گوَشیٚت، باید اِنت هُدایا مان اُرْشَلیما|اُرْشَلیم (بئیت اُلمُکَدَّس): پرستش بکننت.» 21 ایسّایا گوَشت: «او جنیٚن! باور کن، یک وهدے کئیت که هُداییٚن پتا|پِت: نه اے کۆهئے سرا پرستش کننت و نه که اُرْشَلیما. 22 شما سامِری هماییا پرستشَ کنیٚت که آییا نزانیٚت. بله ما هماییا پرستشَ کنیٚن که آییا زانیٚن. چیّا که نجات و رَستگاری چه یَهودیانی نیٚمگا کئیت. 23 یک وهدے کئیت و آ وهد هم انّون بُنگیٚج بوتگ که راست و بَرهَکّیٚن پرستش کنۆک پتا گۆن روه و په راستی پرستشَ کننت. چیّا که پت همے ڈئولیٚن پرستش کنۆکانی لۆٹۆک اِنت. 24 هُدا روه اِنت و هرکَس که آییا پرستشَ کنت گۆن روه و په راستی پرستش بکنت.» 25 جنیٚنا گوَشت: «منَ زانان که مَسیهَ|مَسیه: کئیت و هر وهدے که آ کئیت، سجّهیٚن چیزان مارا گوَشیت.» 26 ایسّایا گوَشت: «من که گۆن تئو هبر کنگا آن، هما آن.» 27 همے وهدا ایسّائے مُرید پِر ترّتنت. وهدے دیستِش که ایسّا گۆن جنیٚنیٚا هبر کنگا اِنت، هئیران بوتنت. بله هچکَسا جُست کنگئے دلیٚری و توان نیٚست‌اَت که په چے گۆن آییا هبر کنگا اِنت و چه آییا چے لۆٹیت. 28 جنیٚنا وتی کونزّگ زمینّا ایٚر کت، شهرا شت و گۆن مردمانی گوَشت: 29 «بیاییٚت مردیٚا بگندیٚت هرچے تان اے وهدی من کتگ آییا منا گوَشتنت. باریٚن آ مَسیه|مَسیه: نه‌اِنت؟» 30 گڑا مردم چه شهرا در کپتنت و ایسّائے کِرّا آتکنت. 31 اے درنیاما مُریدان گۆن ایسّایا دستبندی کت و گوَشتِش: «او استاد! چیزے بوَر.» 32 بله آییا گوَشت: «منا وَراکے هست که شما آییئے بارئوا نزانیٚت.» 33 نون مُریدان وت‌مان‌وتا هبر کت: «باریٚن کَسیٚا په آییا وَراکے آورتگ؟» 34 ایسّایا گۆن آیان گوَشت: «منی وَراک همِش اِنت تان وتی رَه دئیۆکئے واهگا برجاه کنان و آییئے کاران سرجم بکنان. 35 مگن شما نگوَشیٚت که په رۆن و مۆشئے مۆسما اَنگت چار ماه پَشت کپتگ؟ شرّ دلگۆش کنیٚت، شمارا گوَشان، کِشاران بچاریٚت و بگندیٚت که انّون په رۆنا رَسِتگ و تئیار اَنت. 36 رۆن کنۆک وتی مزّا گیپت و بَر و سَمَرا په نمیرانیٚن زندمانا|نمیرانیٚن زند: مُچَّ کنت، تان کِشۆک و رۆن کنۆک هۆر گَل و شادمانی بکننت. 37 اِدا اے هبر سِتْکَ کنت که ‹یکّے کِشیت و دگرے رۆنَ کنت.› 38 من شمارا رئوان دات تان هما بَر و سَمَرانی واهند ببیٚت که شما په آیان هچ زهمتے هم نکَشّتگ. دگران زهمت کَشّتگ و شما چه آیانی کارا نَپ و سوتَّ گریٚت.» 39 په آ جنیٚنئے گْواهیا که گوَشتگ‌اَتی: «هر چیزے که تان اے وهدی من کتگ‌اَت منا گوَشتنتی،» چه آ شهرئے سامِری|سامِری: مردمان بازیٚنیٚا په ایسّایا ایمّان آورت. 40 وهدے که سامِری ایسّائے کِرّا آتکنت و لۆٹتِش ایسّا آیانی درنیاما بمانیت، گڑا ایسّا تان دو رۆچا گۆن همایان نِشت و 41 بازیٚنیٚا ایسّائے هبرانی سرا ایمّان آورت. 42 گۆن آ جنیٚنا گوَشتِش: «نون ما ایٚوک و تهنا تئیی هبرانی سرا باورمند|باورمند: نه‌ایٚن، آییئے جندئے هبر هم اشکتگ‌اَنت و دلجم ایٚن که آ په راستی جهانئے رَکّیٚنۆک اِنت.»

بادشاهئے کاردارئے چُکّئے دْرهبکشی

43 دو رۆچا رَند، ایسّا چه اۆدا در کپت و وتی هَنکیٚن، جَلیلئے|جَلیل: نیٚمگا شت. 44 ایسّایا وت گوَشتگ‌اَت که: «هچ نبیّا وتی شهرا اِزَّت نیٚست.» 45 بله وهدے جَلیلا|جَلیل: رَسِت، مردمان په دلسِتکی وشّاتک کت، چیّا که آییئے کتگیٚن کارِش اُرْشَلیما|اُرْشَلیم (بئیت اُلمُکَدَّس): دیستگ‌اتنت. سئوب اِش اَت که مردم هم ائییدئے رۆچان اُرْشَلیما اتنت. 46 ایسّا پدا جَلیلئے|جَلیل: کانایا شت، همۆدا که آپی شراب کتگ‌اتنت. چه بادشاهئے کارداران یکّے هست‌اَت که آییئے چُکّ، کَپَرناهومئے شهرا نادراه اَت. 47 وهدے آ سَهیگ بوت که ایسّا چه یَهودیَّها جَلیلا آتکگ، آییئے کِرّا شت و دستبندی کتی که کَپَرناهوما بیئیت و آییئے نادْراهیٚن بچکا که مَرکیگ اِنت برَکّیٚنیت. 48 ایسّایا گۆن آییا گوَشت: «شما تان مۆجزه و اَجَبَّتیٚن نِشانی مگندیٚت په هچ داب ایمّانَ نیاریٚت.» 49 آ مردا گوَشت: «او واجه، پیٚش چه اِشی که منی بچک بمریت، بیا.» 50 ایسّایا گوَشت: «برئو تئیی چُکّ دْراهَ بیت.» آ مردا ایسّائے هبر مَنِّت و وتی لۆگا شت. 51 اَنگت لۆگا نرَسِتگ‌اَت که آییئے نئوکران راهئے درنیاما آ دیست و مستاگی داتِش که: «تئیی چُکّ دْراه بوتگ.» 52 آییا جُست گپت: «چه وهد و دمانے گهتر بوتگ؟» آیان گوَشت: «زی نیٚمرۆچا کمّے رَند، تَپا یله داتگ.» 53 پتا زانت که اے وهد، هما وهد اَت که ایسّایا گوَشتگ‌اَت: «تئیی چُکّ دْراهَ بیت.» گڑا وت گۆن لۆگئے سجّهیٚن مردمان ایسّائے سرا ایمّانِش آورت. 54 چه یَهودیَّها جَلیلا|جَلیل: که آتک، اے ایسّائے دومی اَجِکّایی و اَجَبَّتیٚن نِشانی اَت.

یَهیا 5

ناجۆڑیٚن مردیٚئے دْرهبکشی

1 کمّے رَندترا، ایسّا په یَهودیانی یک ائییدیٚا، اُرْشَلیما|اُرْشَلیم (بئیت اُلمُکَدَّس): شت. 2 اُرْشَلیما، یک دَروازگیٚئے نزّیکا، که آییا پَسئے دَروازگَ گوَشنت، اِستهلے، بزان هئوزے، هست‌اِنت که چه پنچ گُمبُدا جۆڑ بوتگ و په اِبرانی زبانا آییا بئیت‌هَسْدا گوَشنت. 3 اۆدا بازیٚن لَنگ و مُنڈ و کۆریٚن نادراه وپتگ‌اتنت. 5 اے مردمانی درنیاما، یک مردے هست‌اَت که سی و شَش سال ناجۆڑ اَت. 6 وهدے ایسّایا آ مرد وپتگیٚن هالتا دیست و زانتی که چه دیٚریگیٚن وهدے نادراه اِنت، جُستی کت: «تئو لۆٹئے وشّ و دْراه ببئے؟» 7 آ نادْراها پسّئو دات: «او واجه! وهدے که آپ رئوانَ بیت، کَسے نیٚست که منا اِستهلا دئور بدنت. تان من وتا بسُریٚنان، دگرے زوتّر کُپَّ کنت.» 8 ایسّایا گوَشت: «پاد آ، وتی گَندلان بزور و برئو.» 9 آ مرد دْراه بوت، وتی نِپاد و گَندلی زرتنت و راه کپت. آ رۆچ سَبَّتئے|سَبَّتئے رۆچ: رۆچ اَت. 10 پمیٚشا یَهودیان گۆن آ دْراه بوتگیٚن مردا گوَشت: «مرۆچی سَبَّتئے رۆچ اِنت، ترا وتی گَندلانی زورگ و رئوگئے هَکّ نیٚست.» 11 آییا پسّئو دات: «آ مردا که منا دْراه کت گوَشتی: ‹پاد آ، وتی گَندلان بزور و برئو.› » 12 چه آییا جُستِش کت: «کئیا ترا گوَشتگ ‹وتی گَندلان بزور و برئو؟› » 13 بله آ مرد که نون دْراه بوتگ‌اَت، نزانتی آ کئے اِنت. چیّا که اۆدا مردم سکّ باز اتنت و ایسّا هم گار و اَندیٚم بوتگ‌اَت. 14 رَندا، ایسّایا آ مرد مزنیٚن پرستشگاها دیست و گوَشتی: «نون که دْراه بوتگئے، دگه گناه مکن. چُش مبیت که په گَنتریٚن بلاهے دُچار بکپئے.» 15 آ مرد شت و گۆن یَهودیانی گوَشت: «آ که منا رَکّیٚنتی، ایسّا اَت.» 16 یَهودیان ایسّا آزار رسیٚنت، چیّا که آییا اے ڈئولیٚن کار، شَمبِهئے رۆچا کتنت. 17 بله ایسّایا گۆن آیان گوَشت: «منی پت|پِت: اَنگت کار کنگا اِنت، من هم کارَ کنان.» 18 اے گپّانی سئوبا، یَهود په آییئے کُشگا تیٚزآستر بوتنت. چیّا که سَبَّتئے|سَبَّتئے رۆچ: هُکمئے پرۆشگا اَبیٚد، آییا هُدا وتی جندئے پت زانت. اے ڈئولا، وتا گۆن هُدایا بْریٚبری لیٚکِت.

هُدائے چُکّئے اِهتیار

19 ایسّایا پسّئو دات: «یَکین بزانیٚت که چُکّ چه وتی نیٚمگا هچ کارے کتَ نکنت، پتئے|پِت: کارانَ گندیت و آیانی رَندگیریا کنت. هر کارے که پتَ کنت، چُکّ هم هما کنت. 20 چیّا که پتا چُکّ دۆست اِنت و هرچے که وتَ کنت، چُکّا هم سۆجَ دنت. دگه مستریٚن کار هم آییا پیٚشَ داریت تان شما هئیرت بکنیٚت. 21 اَنچش که پت مُردگان زندگَ کنت و آیان زندمانَ بکشیت، چُکّ هم هرکَسا که بلۆٹیت زندگَ کنت. 22 پت هچکَسیٚئے سرا شئور و هُکمے نبُرّیت، آییا وتی درستیگیٚن اِهتیار چُکّئے دستا اِشتگ‌اَنت، 23 تان سجّهیٚن مردم هما ڈئولا که پتا اِزَّتَ دئینت چُکّا هم اِزَّت بکننت. کَسے که په چُکّا بےاِزّتی بکنت په پتا هم که آییئے رَه دئیۆک اِنت بےاِزّتیَ کنت. 24 «یَکین بزانیٚت، هرکَس منی گپّان بِشکُنت و په منی رَه دئیۆکا ایمّان بیاریت، نمیرانیٚن زندمانئے|نمیرانیٚن زند: واهندَ بیت و هچبر مئیاریگَ نبیت. آ چه مَرکا رَکّتگ و نمیران بوتگ. 25 دلجم ببیٚت، وهدے کئیت و اَنچش اِنت که آ وهد انّون بُنگیٚج بوتگ، مُردگ هُدائے چُکّئے|هُدائے چُکّ: تئوارا اِشکُننت و هرکَس که بِشکُنت پدا زندگَ بیت. 26 چیّا هما ڈئولا که پت|پِت: زندمانئے سَرچمّگ اِنت، وتی چُکّا هم اے واک و توان داتگی تانکه زندمانئے سَرچمّگ ببیت. 27 آییا اِهتیار داتگی تانکه وت شئور و هُکم ببُرّیت، چیّا که انسانئے چُکّ|اِنسانئے چُکّ: اِنت. 28 چه اِشی هئیران و هَبَکّه مبیٚت، وهدے کئیت که سجّهیٚن مُردگ آییئے تئوارا اِشکُننت و 29 چه وتی کَبر و گۆرّان درَ بنت، نیٚککار په نمیرانیٚن زندمانا رئونت و بدکار په مئیاریگ بئیگ و سَرزنشتئے جاگَها.

ایسّائے بارئوا شاهدی

30 «من وتسر کارے کتَ نکنان، په هما چیزان که اِشکنان شئور و هُکمَ کنان و منی شئور بَرهَکّ اِنت. چیّا که وتی دلئے واهگانی سرجم کنگئے پدا نه‌آن، وتی رَه دئیۆکئے کارانی سرجم کنگئے رَندا آن. 31 اگن من وتی بارئوا وت گْواهی بدئیان، منی گْواهیا اِهتبار و اَرزشتے نبیت. 32 بله دگرے هست‌اِنت که منی بارئوا گْواهیَ دنت و منَ زانان که آییئے گْواهی منی بارئوا باز پُراِهتبار اِنت. 33 شما وتی کاسِد یَهیائے کِرّا رئوان داتنت و آییا هم په منی راستیا گْواهی دات. 34 مردمانی گْواهیا، منَ نلۆٹان، په شمئے رَکّیٚنگئے هاترا اے هبرانَ گوَشان. 35 یَهیا چِراگیٚئے ڈئولا رۆک و دْرَپشان اَت، شمارا هم تان گْونڈیٚن وهدے آ نورئے چیٚرا شادمانی دۆستَ بوت. 36 «بله منا چه یَهیایا مستریٚن شاهدے هست‌اِنت، آ همے کار اَنت که منِشَ کنان و پتا|پِت: په من اِشتگ‌اَنت. اے کار گْواهیَ دئینت که منا پتا رئوان داتگ. 37 آ پت که منا رئوان داتگی وت منی گْواه و شاهد اِنت. شما هچبر نه آ دیستگ و نه آییئے تئوار اشکتگ. 38 آییئے هبران شمئے دلان جاهے نیٚست، چیّا که شما آییئے رئوان داتگیٚنا نمنّیٚت. 39 پاکیٚن کتابانَ وانیٚت، هئیالَ کنیٚت که آیانی تها نمیرانیٚن زند|نمیرانیٚن زند: هست‌اِنت، بله پاکیٚن کتاب په من گْواهیَ دئینت. 40 شما نلۆٹیٚت منی کِرّا بیاییٚت تان من شمارا اَبَدمانیٚن زند بدئیان. 41 «من چه مردمان مزنیَ نلۆٹان. 42 من شمارا جاهَ کاران و زانان که شمارا هُدا په دل دۆستَ نبیت. 43 من په وتی پتئے|پِت: ناما آتکگان و شما منا نمنّیٚت، بله اگن کَسے وتسر بیئیت، آییا مَنّیٚت و گْوَراَمبازَ کنیٚت. 44 شما یکدگرئے مزنی و اِزَّتئے رَندا ایٚت و آ اِزَّت که چه هُدائے نیٚمگا کئیت، آییا دلگۆشَ نداریٚت. گڑا چۆن ایمّان آورتَ کنیٚت؟ 45 «گُمان مکنیٚت که من پتئے|پِت: دیٚما شمارا مئیاریگَ کنان. دگرے، بزان هما موسّا که په آییا امیٚتوار ایٚت، آ شمارا مئیاریگَ کنت. 46 اگن شمارا په موسّایا ایمّان ببوتیٚن، په منۆ هم ایمّانَ آورت. چیّا که آییا منی بارئوا نبشتگ. 47 بله وهدے که شمارا آییئے نبشتگیٚنانی سرا ایمّان نیٚست، منی هبران چۆن باورَ کنیٚت؟»

یَهیا 6

پنچ هزار مردمان وَراک دئیگ

1 رَندا، ایسّا جَلیلئے|جَلیل: مَزَن‌گْوَرمئے آ دستا شت، که تِبِریَّهئے گْوَرم هم گوَشگَ بیت. 2 بازیٚن مردم، که چه ایسّایا نادْراهانی دْرهبکشیئے اَجَبَّتیٚن نِشانی‌اِش دیستگ‌اتنت، آییئے رَندا گۆن کپتنت. 3 آ وهدی، ایسّا کۆهیٚئے سرا شت و گۆن وتی مُریدان همۆدا نِشت. 4 یَهودیانی سَرگْوَزئے|پِسَه: ائیید، بزان پِسَه، نزّیک اَت. 5 وهدے که ایسّایا وتی چپّ و چاگرد چارت، دیستی که بازیٚن مردمے دیٚم په آییا پیٚداک اَنت. چه پیلیپُسا جُستی گپت: «نان چه کجا بزوریٚن تان اے مردم وَراک بوَرنت؟» 6 ایسّائے اے هبر یک اِمتِهان و چکّاسے اَت، چیّا که آییا زانت چے بکنت. 7 پیلیپُسا پسّئو دات: «دوسَد نُگرهیٚن کُرشئے نان هم بسَ نبیت، تۆرے هرکَس کَمُّک هم بوارت.» 8 یک مُریدے، که نامی اَنْدْریاس و شَمون پِتْرُسئے برات اَت، گوَشتی: 9 «یک بچکے اِدا اِنت که پنچ جئویٚن نگن و دو ماهیگی گۆن اِنت، بله آ په رُمبے مردما چے بنت؟» 10 ایسّایا گوَشت: «مردمان نادیٚنیٚت.» اۆدا بازیٚن کاه و سبزگے رُستگ‌اَت. مردم نِشتنت. اچ آیان کمّ و گیٚش پنچ هزار مردیٚن اتنت. 11 ایسّایا نان زرتنت، هُدائے شُگری گپت و نِشتگیٚن مردمانی سرا بَهری کتنت. ماهیگ هم اَنچش، په هرکَسا هرچے که لۆٹت داتنتی. 12 وهدے که سجّهیٚن سیٚر بوتنت، گۆن مُریدانی گوَشت: «نانی ٹُکّران و منتگیٚن ماهیگان مُچّ و یکجاه کنیٚت تان هراب و بیٚران مبنت.» 13 گڑا مُریدان آ نان مُچّ و یکجاه کتنت، که چه آ پنچ جئویٚن نانئے ٹُکّران دوازده سَپْت پُرّ بوت. 14 وهدے که آیان ایسّائے اے مۆجزه و اَجَبَّتیٚن نِشانی دیست، گوَشتِش: «په دل اے هما واده داتگیٚن نَبیّ اِنت که باید اِنت یک رۆچے جهانا بیئیت.» 15 وهدے که ایسّایا زانت مردمَ لۆٹنت په زۆر آییا ببرنت و بادشاه بکننت، گڑا چه مردمان دور بوت و ایٚوکا کۆها شت.

آپئے سَربُرا راه رئوگ

16 رۆچئے ایٚرنندا مُرید دیٚم په گْوَرما شتنت. 17 بۆجیگا نِشتنت و گْوَرمئے آ دستا، دیٚم په کَپَرناهوما راه گپتنت. تهار بوتگ‌اَت و ایسّا اَنگت هم آیانی کِرّا پِر نترّتگ‌اَت. 18 تْرندیٚن گواتے کَشّگا اَت و چئول و مئوجان سر زرت. 19 وهدے که پنچ تان شَش کیلومترئے کِساسا دیٚما شتنت، دیستِش که ایسّا آپئے سرا گام جَنان، دیٚم په بۆجیگا پیٚداک اِنت. آیان ترست. 20 بله ایسّایا گوَشت: «مترسیٚت، من آن|من آن، من هما آن:.» 21 لۆٹتِش آییا مان بۆجیگا بیارنت بله بۆجیگ په منزلا سر بوت. 22 اے دگه رۆچا، هما مردم که گْوَرمئے آ دیٚما منتگ‌اتنت، زانتِش بگئیر چه هما بۆجیگا که مُرید سوار بوتگ‌اتنت، دگه بۆجیگے اۆدا نیٚست‌اَت و ایسّا هم آییئے تها نه‌اَت، مُرید هم بے ایسّایا شتگ‌اتنت. 23 بله دگه لهتیٚن بۆجیگ چه تِبِریَّها، هما جاگَها رَسِتنت که اۆدا مردمان چه ایسّائے شُگر گِرگا و رَند، نان وارتگ‌اَت. 24 وهدے که مردمان دیست نه ایسّا و نه آییئے مُرید اۆدا اَنت، په ایسّائے شۆهازا، بۆجیگان سوار بوتنت و دیٚم په کَپَرناهوما شتنت.

زندمانیٚن نان

25 وهدے که مردمان ایسّا گْوَرمئے آ دستا دیست، گوَشتِش: «استاد! تئو کدی اِدا آتکئے؟» 26 ایسّایا پسّئو دات: «باور کنیٚت، شما په اِشی منی رَندا نکپتگیٚت که اَجِکّایی و اَجَبَّتیٚن نِشانی دیستگ‌اَنت، په اے هاترا آتکگیٚت که نانۆ وارت و سیٚرلاپ بوتیٚت. 27 بله په اے زئوال بئیگییٚن وَراکا جُهد مکنیٚت، په آ دایمی وَراکا کۆشست کنیٚت که نمیرانیٚن زندمانَ|نمیرانیٚن زند: بکشاییت، هما وَراک که انسانئے چُکّ|اِنسانئے چُکّ: شمارا دنت. چیّا که هُداییٚن پتا|پِت: آییئے سرا وتی مَنّگئے مُهر جتگ.» 28 آیان جُست کت: «مئے کار و زِمّهواری چی اِنت؟ هما کاران که هُدا چه ما لۆٹیت، آیان چۆن پوره و سرجم بکنیٚن؟» 29 ایسّایا پسّئو دات: «آ کار که هُدا چه شما لۆٹیت اِش اِنت: په هما کَسا ایمّان بیاریٚت که هُدایا راه داتگ.» 30 آیان گوَشت: «چۆنیٚن اَجِکّایی و اَجَبَّتیٚن نِشانی پیٚشَ کنئے که په تئو ایمّان بیاریٚن؟ چے کنئے؟ 31 مئے پت و پیرُکان گیابانا مَنّ|مَنّ: وارت، هما ڈئولا که پاکیٚن کتابَ گوَشیت: ‹آییا چه آسمانا، نان رئوان دات تان بوَرنت.› » 32 ایسّایا گۆن آیان گوَشت: «باور کنیٚت، موسّا نه‌اَت که چه آسمانا په شما نانی رئوان دات، اے منی پت|پِت: اِنت، که اَسْلیگیٚن نانا په شما بکشگا اِنت. 33 چیّا که هُدائے نان هما اِنت که چه آسمانا ایٚر آتکگ و جهانا زندمانَ بکشاییت.» 34 گۆن آییا گوَشتِش: «او واجه! اے نانا هر وهد مارا بدئے.» 35 ایسّایا پسّئو دات: «هستی و زندمانئے نان من آن|من آن، من هما آن:. هرکَس منی کِرّا بیئیت هچبر شدیگَ نبیت. هرکَس منی سرا باور بکنت کدی تنّیگَ نبیت. 36 بله هما ڈئولا که گوَشتُن، شما گۆن منی گِندگا هم ایمّانَ نیاریٚت. 37 آ سجّهیٚنان که پت منا بکشیت دیٚم په منَ کاینت، هرکَس که منی کِرّا کئیت، من آییا چه وت دورَ نکنان. 38 من چه آسمانا په اے سئوبا ایٚر نیاتکگان تان وتی واهگان سرجم بکنان، آتکگان تان وتی رَه دئیۆکئے واهگان کار ببندان. 39 منی رَه دئیۆکئے واهگ اِش اِنت، هما که منا داتگ‌اَنتی، یکّے هم چه منی دستا مرئوت و آهِرزمان، آیان پدا زندگ بکنان. 40 چیّا که منی پتئے واهگ همِش اِنت تان هرکَس که چُکّا گندیت و په آییا ایمّانَ کاریت، نمیرانیٚن دنیائے واهند ببیت و من آهِرزمان آییا زندگَ کنان.» 41 گڑا یَهود په گِلگ و نُرُنڈگ در آتکنت، چیّا که آییا گوَشتگ‌اَت: «من هما نان آن که چه آسمانا ایٚر آتکگ.» 42 آیان گوَشت: «اے مرد، ایسّا، همے ایسُّپئے چُکّ نه‌اِنت که ما آییئے پت و ماتا زانیٚن؟ گڑا چۆنَ گوَشیت که ‹من چه آسمانا ایٚر آتکگان؟› » 43 ایسّایا پسّئو دات: «اِکّدر منُرُنڈیٚت و شکایت مکنیٚت. 44 هچکَس منی کِرّا آتکَ نکنت تان وهدے هما پت|پِت: که منا رئوان داتگی، آییا منی نیٚمگا مچِکّیت و میاریت و من آییا آهِرزمان زندگَ کنان. 45 نبیّانی کتابان نبیسگ بوتگ: ‹سجّهیٚن چه هُدایا درس و سَبَکَ گرنت.› هرکَس که پتئے هبران بِشکُنت و چه آییا سَبَک بگیپت، منی کِرّا کئیت. 46 اَلبت، هچکَسا پت ندیستگ. ایٚوک هماییا پت دیستگ که چه هُدائے نیٚمگا آتکگ. 47 باور کنیٚت، آ که ایمّانَ کاریت، نمیرانیٚن زندئے|نمیرانیٚن زند: واهندَ بیت. 48 من زندمان و هستیئے نان و نگن آن. 49 شمئے پت و پیریٚنان گیابانا مَنّ|مَنّ: وارت و مرتنت. 50 بله من هما نانئے بارئوا هبر کنگا آن که چه آسمانا ایٚر آتکگ. اگن یکّے آییا بوارت، هچبرَ نمریت. 51 من هما زندگی بکشۆکیٚن نگن آن که چه آسمانا آتکگ، هرکَس که اے نانا بوارت، تان اَبَد زندگَ مانیت. اے نانا که منَ دئیان، منی جندئے جان و بدن اِنت که آییا په جهانئے مردمانی زندمانا ندرَ کنان.» 52 نون یَهود وت‌مان‌وت په یک تْرندیٚن جیٚڑه و دَپجاکے کپتنت و گوَشتِش: «اے مرد چۆن وتی جانا دنت، تان ما آییا بوَریٚن؟» 53 ایسّایا پسّئو دات: «یَکین بزانیٚت، اگن انسانئے چُکّئے|اِنسانئے چُکّ: جانا، بزان منی جانا موریٚت و منی هۆنا منۆشیٚت، شما په نمیرانیٚن زندمانا|نمیرانیٚن زند: نرسیٚت. 54 هرکَس منی جانا بوارت و منی هۆنا بنۆشیت، نمیرانیٚن زندمانئے هُدابُندَ بیت و آهِرزمانا من آییا زندگَ کنان. 55 چیّا که منی جان، اَسْلیگیٚن وَراک و منی هۆن، اَسْلیگیٚن زند‌آپ اِنت. 56 هرکَس که منی جانا بوارت و منی هۆنا بنۆشیت، آ منی جانا مانیت و من آییئے. 57 هما وڑے که نمیرانیٚن پتا|پِت: منا رئوان دات و من چه آییئے نیٚمگا زندگ آن، هرکَس منا بوارت، چه منی نیٚمگا زندگَ مانیت. 58 اے نان که چه آسمانا ایٚر آتکگ، آ نگن نه‌اِنت که شمئے پت و پیریٚنان وارت و مرتنت، چیّا که هرکَس اے نانا بوارت، تان اَبَد زندگَ مانیت.» 59 ایسّایا اے چیز هما وهدے درس و سَبَک داتنت، که کَپَرناهومئے پرستشگاها|پرستشگاه: اَت.

پِتْرُسئے مَنّگ و گْواهی

60 اِشیئے اِشکنگا و رَند، بازیٚن مُریدیٚا گوَشت: «اے سَبَک سکّ گْران اَنت، کئے اِشان مَنِّتَ کنت؟» 61 وهدے ایسّایا مارِت که آییئے مُرید، چه اے هبرا نالنت و شکایتَ کننت، گوَشتی: «باریٚن، اے هبرا شمارا لرزیٚنت و شکّ مان دلان پرّیٚنت؟ 62 گڑا اگن انسانئے چُکّا|اِنسانئے چُکّ: بگندیٚت که په وتی اَولی جاگَها بُرزادَ رئوت، چے کنیٚت؟ 63 اے روه اِنت که زندمانَ بکشیت، جِسما سوتّ و پایدگے نیٚست. اے هبر که من گۆن شما گوَشتنت روه و زند اَنت. 64 بله چه شما لهتیٚنان ایمّان نیٚست.» چیّا، ایسّایا آ مردم که ایمّانِش نیٚست‌اَت چه بیٚها پجّاهَ آورتنت و زانتی کئے اِنت هما که رَندا آییا دْرۆهیت و دُژمنانی دستا دنت. 65 گڑا گوَشتی: «په همے سئوبا من گوَشت که هچکَس منی کِرّا آتکَ نکنت، تان وهدے که منی پت|پِت: اے برکت و رَهمَتئے سئوگات و تُهپَها په آییا مبکشیت.» 66 رَندا، بازیٚن مُریدیٚا ایسّا یله دات و آییئے همراهی‌اِش نکت. 67 آ وهدی، ایسّایا چه وتی نزّیکتریٚن دوازدهیٚن مُریدان جُست کت: «باریٚن، شما هم منا یلهَ کنیٚت؟» 68 شَمون پِتْرُسا پسّئو دات: «او واجه! کئیی کِرّا برئویٚن؟ نمیرانیٚن زندمانئے|نمیرانیٚن زند: گال و هبر تئیی کِرّا اَنت و 69 مارا باور اِنت و زانیٚن که تئو هُدائے هما پاکیٚن ائے.» 70 ایسّایا پسّئو دات: «باریٚن، من شما دوازدهیٚن گچیٚن نکتنت؟ اَنچش هم زانان که یکّے چه شما اِبلیسے.» 71 آییئے مَکسَد شَمونئے چُکّ، یَهودا اِسْکَریوتی اَت. چیّا که آ چه دوازدهیٚن مُریدان یکّے اَت و لۆٹتی ایسّایا چیزے رۆچا رَند، بدْرۆهیت و دُژمنانی دستا بدنت.

یَهیا 7

ایسّا گۆن براتان

1 رَندا، ایسّایا مان جَلیلا|جَلیل: ترّ و تابَ کت. آییا نلۆٹت مان یَهودیَّها بمانیت، چیّا که یَهود آییئے کُشگئے رَندا اتنت. 2 اَنچش که یَهودیانی کاپارانی ائیید|کاپارانی ایید: نزّیک بوت، 3 ایسّائے براتان گۆن آییا گوَشت: «اے جاها یله کن و یَهودیَّها برئو، تان هما کاران که تئو کنئے، تئیی مُرید بگندنت. 4 کَسے که نامداریَ لۆٹیت، په چیٚرکایی کارَ نکنت. تئو که اے کارانَ کنئے، بِلّ که سجّهیٚن دنیا|دنیا: ترا بگندیت.» 5 چیّا که براتان هم په آییا باور نیٚست‌اَت. 6 ایسّایا گۆن آیان گوَشت: «اَنگت په من آ وهد نرَسِتگ، بله په شما هر وهد شرّ اِنت. 7 دنیا چه شما بیٚزارَ نبیت، بله چه من بیٚزار اِنت، چیّا که من آییئے بارئوا گْواهیَ دئیان که آییئے کار بدیٚن اَنت. 8 شما په اے ائییدا برئویٚت، من انّون اے ائییدا نیایان، چیّا که منی وهد اَنگت نرَسِتگ.» 9 ایسّایا اے هبر گۆن آیان گوَشت و جَلیلا مَنت.

ایسّا اُرْشَلیما رئوت

10 چه اِشیا و رَند که ایسّائے برات په ائییدا اُرْشَلیما شتنت، آییئے جند هم همۆدا شت، بله په زاهری و مردمانی چمدیدا نه، په چیٚرکایی. 11 ائییدئے رۆچان، یَهود آییئے شۆهازا اتنت و جُست پرسِشَ کت که: «آ کجا اِنت؟» 12 آییئے بارئوا مردمانی درنیاما په چیٚرکایی بازیٚن گۆش و گۆیے هست‌اَت، لهتیٚنا گوَشت: «آ شرّیٚن مردے.» دگه لهتیٚنا گوَشت: «مردمانَ ریٚپیٚنیت و گمراهَ کنت.» 13 بله چه یَهودیانی ترسا، هچکَسا په سرزاهری چیزے نگوَشت. 14 ائییدئے نیامتاکی رۆچان، ایسّا مزنیٚن پرستشگاها شت و درس و سَبَک دئیگا گُلایٚش بوت. 15 یَهودیان گۆن هئیرتے گوَشت: «اے مردا نوانتگ، اینچک زانتکاری چه کجا آورتگی؟» 16 ایسّایا آیانی پسّئوا درّایٚنت: «آ چیزان که من سَبَکَ دئیان منی نه‌اَنت، چه منی رَه دئیۆکئے نیٚمگا اَنت. 17 هرکَس که بلۆٹیت هُدائے واهگان سرجم بکنت، زانت که منی سَبَک هُدائیگ اَنت یا من چه وت هبرَ کنان. 18 هرکَس که وتسر هبرَ کنت، په وتی مزنیئے پیٚش دارگا هبرَ کنت. بله آ کَس که وتی رَه دئیۆکئے شان و شئوکتئے لۆٹۆکَ بیت، تچکیٚن مردمے و آییا ناراستی نیٚست. 19 مگن موسّایا شَریَت|شَریَت: شمارا ندات، هما شَریَت که چه شما هچکَس آییئے سرا کار نکنگا ایٚت؟ په چے لۆٹیٚت منا بکُشیٚت؟» 20 مردمان گوَشت: «ترا جِنّ پِر اِنت، کئے ترا کُشیت؟» 21 ایسّایا پسّئو دات: «من تهنا یک کارے کتگ و شما درستیگیٚنان چه آییا هئیرت کتگ. 22 موسّایا چُکّانی سُنّت|سُنّت کَنَگ: کنگ شمارا دات، هر چُنت که اے کار چه موسّایا بُنگیٚج نبوتگ‌اَت و چه کئومئے پت و پیریٚنان اَت و شما سَبَّتئے|سَبَّتئے رۆچ: رۆچا، بزان شَمبِها، وتی مردیٚن چُکّان سُنّتَ کنیٚت. 23 نون اگن په موسّائے شَریَتئے نپرۆشگئے هاترا شما شَمبِهئے رۆچا مردیٚن چُکّان سُنّتَ کنیٚت، چیّا منی سرا زهر گپتگیٚت، که شَمبِهئے رۆچا یک مردمے په سرجمی دْرهبکشی کتگ؟ 24 په زاهرا مچاریٚت و شئور مکنیٚت، وتی هُکم و شئوران په اِنساپ بکنیٚت.» باریٚن ایسّا هما مَسیه اِنت؟ 25 گڑا چه اُرْشَلیمئے|اُرْشَلیم (بئیت اُلمُکَدَّس): مردمان لهتیٚنا گوَشت: «باریٚن اے هما کَس نه‌اِنت که لۆٹنت آییا بکُشنت؟ 26 بچاریٚت، تچکاتچک و سرزاهرا هبر کنگا اِنت و آییا چیزے نگوَشنت، باریٚن مئے هاکمان په دل باور اِنت که اے هما واده داتگیٚن مَسیه|مَسیه: اِنت؟ 27 ما زانیٚن که اے مرد چه کجام هَند و دَمَگان اِنت، بله وهدے که مَسیه جاهَ جنت، کَسے نزانت که آ چه کجا کئیت.» 28 پمیٚشا هم، وهدے ایسّایا مزنیٚن پرستشگاهئے تها سَبَکَ دات، گۆن برزیٚن تئوارے گوَشتی: «شما منا پجّاهَ کاریٚت و زانیٚت که چه کجا آن، بله من په وتی دلکشّا نیاتکگان، منی رَه دئیۆک هما راستیٚن هُدا اِنت و شما آییا نزانیٚت. 29 من آییا زانان، چیّا که چه آییئے نیٚمگا آتکگان و آییا منا راه داتگ.» 30 همے وهدا، آیان لۆٹت که ایسّایا دستگیر بکننت، بله هچکَسا آییئے نیٚمگا دست نشَهارت، چیّا که اَنگت آییئے وهد نرَسِتگ‌اَت. 31 بله بازیٚنیٚا په آییا ایمّان آورت و گوَشتِش: «باریٚن وهدے که مَسیه جاهَ جنت، چه اے مردا گیٚشتر اَجِکّایی و اَجَبَّتیٚن نِشانیَ کاریت؟»

ایسّائے بندی کنگئے کۆشست

32 آ گپّ و هبر که مردمان چیٚرکایی ایسّائے بارئوا گوَشتنت، پَریسیان|پَریسی: اشکتنت. گڑا مزنیٚن دینی پیٚشوا و پَریسیان په ایسّائے دستگیر کنگا، پرستشگاهئے سپاهیگ رئوان داتنت. 33 آ وهدی ایسّایا گوَشت: «من په یک کَمُّکیٚن وهدے شمئے درنیاما آن و رَندا وتی رَه دئیۆکئے کِرّا رئوان. 34 شما منی پدا گردیٚت، بله منا ودی کتَ نکنیٚت و آ جاها که منَ رئوان، شما آتکَ نکنیٚت.» 35 گڑا یَهودیان گۆن یکدگرا گوَشت: «کجا رئوگَ لۆٹیت که ما اۆدا آییا در گیٚتکَ نکنیٚن. باریٚن هما یَهودیانی کِرّا رئوگَ لۆٹیت، که یونانیانی درنیاما تَک و پَرک اَنت و یونانیان هم سَبَک بدنت؟ 36 اے هبر که آ گوَشیت: ‹شما منی پدا گردیٚت، بله منا ودی کتَ نکنیٚت› و ‹آ جاها که منَ رئوان شما آتکَ نکنیٚت،› باریٚن چه اے هبرا آییئے مَکسَد چی اِنت؟»

زند‌آپ

37 ائییدئے آهِری و مستریٚن رۆچا، ایسّا اۆشتات و په بُرزتئواری گوَشتی: «اگن کَسے تنّیگ اِنت، منی کِرّا بیئیت و آپ بنۆشیت. 38 هما ڈئولا که هُدائے پاکیٚن کتابَ گوَشیت، هرکَس که په من ایمّان بیاریت، شَهجوّانی رئوانیٚن زند‌آپ چه آییئے درونّا رُمبیت و تچانَ بیت.» 39 اے هبر آییا روه اُلکُدُسئے، بزان هُدائے پاکیٚن روهئے|پاکیٚن روه (روه اُلکُدُس): بارئوا گوَشتنت، که باید اِنت په آییئے باورمندان|باورمند: دئیگ ببیت. بله په اے هاترا که اَنگت ایسّا په شان و شئوکت نرَسِتگ‌اَت، تنینگه پاکیٚن روه بکشگ نبوتگ‌اَت.

مردمانی ناتِپاکی

40 چه مردمان لهتیٚنا که اے هبر اشکتنت، گوَشتِش: «په دل که اے مرد هما واده داتگیٚن نَبیّ اِنت.» 41 دگه لهتیٚنا گوَشت: «اے مَسیه|مَسیه: اِنت.» بازیٚنیٚا هم گوَشت: «باریٚن مَسیه چه جَلیلا|جَلیل: جاهَ جنت؟ 42 زانا، پاکیٚن کتابَ نگوَشیت که مَسیه باید اِنت چه داوودئے|داوود: نسل و پَدریٚچا ببیت و چه آییئے شهر، بئیت‌لَهِما، بیئیت؟» 43 همے دابا مردمانی درنیاما ناتِپاکی کپت. 44 لهتیٚنا لۆٹت آییا دستگیر کننت، بله هچکَسا آییئے نیٚمگا دست نشَهارت.

یَهودی سرۆکانی بےایمّانی

45 رَندا، پرستشگاهئے سپاهیگ پِر ترّتنت و مزنیٚن دینی پیٚشوا و پَریسیانی|پَریسی: کِرّا آتکنت. آیان چه سپاهیگان جُست کت: «شما په چے ایسّا گۆن وت نیاورتگ؟» 46 سپاهیگان گوَشت: «تان اے وهدی هچکَسا اے مردئے ڈئولا گپّ نجتگ.» 47 پَریسیان گوَشت: «آییا شمارا هم گمراه کتگ؟ 48 باریٚن چه کئومئے سرۆک و پَریسیان هم یکّے آییئے مُرید بوتگ؟ 49 بله اَنچش اِنت، مردمانی آ رُمب که چه شَریَتا|شَریَت: ناسرپد اَنت، لانَت بوتگیٚن اَنت.» 50 نیکودیموس، که وت چه همایان یکّے اَت و پیٚشا ایسّائے کِرّا آتکگ‌اَت، چه آیان جُستی گپت: 51 «باریٚن، شَریَت مارا اِجازتَ دنت، بگئیر چه کَسیٚئے هبرانی اِشکُنگ و کارانی زانگا، آییا مئیاریگ بکنیٚن؟» 52 آییئے پسّئوا گوَشتِش: «تئو هم چه جَلیلئے|جَلیل: مردمان ائے؟ وت پَٹّ و پۆل کن و بچار، هچ نبیّا هچبر چه جَلیلا جاه نجتگ.» 53 رَندا، آ سجّهیٚن وتی لۆگان شتنت.

یَهیا 8

جنیٚنے که زناهئے درگتا گِرگ بوت

1 بله ایسّا زئیتونئے کۆها شت. 2 اے دگه سَباها، پدا مزنیٚن پرستشگاها آتک. مردم هم آییئے چپّ و چاگردا مُچّ بوتنت. ایسّا نِشت و آیانی سَبَک دئیگا گُلایٚش بوت. 3 همے وهدا شَریَتئے زانۆگر|شَریَتئے زانۆگر: و پَریسیان|پَریسی:، جنیٚنے که زناهئے وهد و دَرْگتا گپتگ‌اَت مردمانی درنیاما آورت و 4 گۆن ایسّایا گوَشتِش: «او استاد! اے جنیٚن زناهئے دَرْگتا گِرگ بوتگ. 5 آ باید اِنت گۆن موسّائے شَریَتئے|شَریَت: رهبندان سِنگسار ببیت. بله تئو چے گوَشئے؟» 6 آیان لۆٹت ایسّا چیزے بگوَشیت تان آییا داما دئور بدئینت و مئیاریگ بکننت، بله ایسّا نِشت و گۆن مۆردانگا زمینّئے سرا چیزے نبشتی. 7 کئومئے پیٚشوایان گۆن کَست و کیٚنگے لۆٹت که آ پسّئو بدنت. گڑا ایسّایا وتی سر برز کت و گوَشتی: «اگن آییا سِنگسار کنگَ لۆٹیٚت، اَولی سنگا باید اِنت هما بجنت که آییا وت هچ گناه نکتگ.» 8 پدا نِشت و دْوارگ زمینّئے سرا چیزے نبیسگا گُلایٚش بوت. 9 گۆن اے هبرانی اِشکُنگا، کئومئے پیٚشوا، اَولا پیریٚن و رَندا سجّهیٚن، در کپت و شتنت. ایٚوکا ایسّا و هما جنیٚن پَشت کپتگ‌اتنت. 10 نون، گڑا ایسّا اۆشتات و گۆن جنیٚنا گوَشتی: «او بانُک، مردم کجا شتنت؟ په تئیی مئیاریگ کنگا یکّے هم نمنت؟» 11 جنیٚنا گوَشت: «نه واجه.» ایسّایا گوَشت: «من هم ترا مئیاریگَ نکنان، برئو، بله دگه گناه مکن.»

ایسّا جهانئے رُژن اِنت

12 ایسّایا پدا گۆن مردمان گوَشت: «من جهانئے رُژن و نور آن. کَسے که منی رَندگیریا کنت، تهارۆکیا گِسَر و سرگردانَ نبیت، زندئے رۆژناییئے واهندَ بیت.» 13 پَریسیان|پَریسی: گۆن آییا گوَشت: «تئو وتی بارئوا وت شاهدیَ دئیئے، گڑا تئیی شاهدیا اَرزشت و اِهتبارے نیٚست.» 14 ایسّایا پسّئو دات: «من تۆرے په وتی جندا وت شاهدی بدئیان، منی شاهدیا اِهتبار اِنت، چیّا که منَ زانان چه کجا آتکگان و کجا رئوان، بله شما نزانیٚت من چه کجا آتکگان و کجا رئوان. 15 شما گۆن انسانی چمّے چاریٚت و شئور و هُکمَ بُرّیٚت. بله من هچکَسیٚئے بارئوا شئورَ نبُرّان. 16 اگن شئورے هم ببُرّان، منی هُکم و شئور بَرهَکّیٚن شئورے بیت، چیّا که اے کارئے تها تهنا نه‌آن، هما پتا|پِت: که منا رئوان داتگ، آ هم گۆن من همراه اِنت. 17 شمئے شَریَتا|شَریَت: هم نبیسگ بوتگ که دو مردمئے شاهدیا اِهتبار اِنت. 18 یکّے منی جند اِنت که په وت شاهدیَ دئیان، دومی هما پت اِنت که منا رئوان داتگی.» 19 آیان گوَشت: «تئیی پت کجا اِنت؟» ایسّایا پسّئو دات: «شما نه منا زانیٚت و نه منی پتا، اگن شما منا بزانتیٚن، منی پت هم زانتگ‌اَت.» 20 ایسّایا اے هبر هما وهدے کتنت که مزنیٚن پرستشگاها، هئیراتی زرّانی پیٚتی و سَندوکئے نزّیکا، درس و سَبَک دئیگا اَت. هچکَسا هم دیٚم په آییا دست نشَهارت، چیّا که اَنگت آییئے وهد نرَسِتگ‌اَت. آ جاها که منَ رئوان، شما آتکَ نکنیٚت 21 پدا ایسّایا گۆن آیان گوَشت: «منَ رئوان و شما منا شۆهازَ کنیٚت، بله وتی گناهانی تها مریٚت و آ جاها که منَ رئوان، شما آتکَ نکنیٚت.» 22 یَهودیان گۆن یکدومیا گوَشت: «وهدے که گوَشیت: ‹آ جاها که منَ رئوان شما آتکَ نکنیٚت،› باریٚن چه اِشیا آییئے مولّ و مُراد چی اِنت؟ بلکیٚن لۆٹیت وتا بکُشیت؟» 23 ایسّایا گۆن آیان گوَشت: «شما چه اے جَهلی جهانا ایٚت و من چه بُرزادی جهانا، شما چه اے دنیایا|دنیا: ایٚت و من چه اے دنیایا نه‌آن. 24 پمیٚشا شمارا گوَشان که وتی گناهانی تها مریٚت. اگن ایمّان میاریٚت من هما آن که گوَشان، وتی گناهانی تها مریٚت.» 25 آیان جُست کت: «تئو کئے ائے؟» ایسّایا پسّئو دات: «من هما آن که چه اَولا هم شمارا گوَشتُن. 26 منا شمئے بارئوا بازیٚن چیزے په گوَشگ و شئور بُرّگا هست‌اِنت، بله منی رَه دئیۆک هما راستیٚن اِنت و من هر چیزے که چه آییا اشکتگ په جهانا درشانَ کنان.» 27 آیان نزانت که ایسّا پتئے|پِت: بارئوا هبر کنگا اِنت. 28 پمیٚشا گوَشتی: «وهدے که شما انسانئے چُکّ|اِنسانئے چُکّ: چه زمینّا چِست کت، گڑا زانیٚت که من هما آن و وتسر کارے نکنان، هما ڈئولا که پتا سۆج داتگ، هبرَ کنان. 29 منی رَه دئیۆک گۆن من اِنت، آییا منا تهنا و ایٚوک نه‌اِشتگ، چیّا که من مُدام هما کارانَ کنان که آییا شادانَ کننت.» 30 اے گپّانی هاترا، بازیٚنیٚا ایمّان آورت.

گُلامی و آزاتی

31 رَندا، ایسّایا گۆن ایمّان آورتگیٚن یَهودیان گوَشت: «اگن منی هبرانی سرا کار بکنیٚت، په دل منی مُرید ایٚت. 32 آ وهدی راستیا زانیٚت و راستی شمارا آزاتَ کنت.» 33 آیان پسّئو دات: «ما اِبراهیٚمئے ائولاد ایٚن و هچبر کَسیٚئے گُلام نبوتگیٚن. گڑا تئو چۆنَ گوَشئے که ‹شما آزاتَ بیٚت›؟» 34 ایسّایا گوَشت: «باور کنیٚت، آ کَس که گناهَ کنت، گناهئے بندیگ و گُلام اِنت و 35 گُلام دایما واجهئے لۆگا نمانیت، بله چُکَّ مانیت. 36 گڑا، اگن چُکّ شمارا آزات بکنت په راستی و پکّا آزاتَ بیٚت. 37 زانان که شما اِبراهیٚمئے ائولاد ایٚت، بله پمیٚشا که منی سَبَکان شمئے دلانی تها جاگَه نیٚست، منی کُشگئے رَندا ایٚت. 38 من آ چیزانی بارئوا گپَّ کنان که وتی پتئے|پِت: بارگاها دیستگ‌اَنت و شما هم آ چیزانی سرا کارَ کنیٚت که چه وتی پتا سَبَک گپتگ‌اَنت.» 39 آیان پسّئو دات: «مئے پت اِبراهیٚم اِنت.» ایسّایا گۆن آیان گوَشت: «اگن شما اِبراهیٚمئے چُکّ ببوتیٚنیٚت، هماییئے راهۆ زرت. 40 شما زانیٚت، من هما راستی که چه هُدایا اشکتگ گۆن شما گوَشت. بله اَنگت منی کُشگئے رَندا ایٚت. اِبراهیٚما چُشیٚن کار نکتگ‌اَت. 41 شما وتی پتئے کاران برجاهَ داریٚت.» آیان گوَشت: «ما بےپت و کیورّ نه‌ایٚن، مارا یک پتے هست، آ هم هُدائے جند اِنت.» 42 ایسّایا گوَشت: «اگن هُدا شمئے پت ببوتیٚن، شمارا منا هم دۆستَ بوت، چیّا که من چه آییئے نیٚمگا آتکگان و شمئے درنیاما آن. من وتسر نیاتکگان، آییا منا دیٚم داتگ. 43 په چے منی هبران سرکِچَ نوریٚت؟ پمیٚشا که شمارا اے هبرانی اِشکُنگئے واک و تاگت نیٚست. 44 شما وتی پتئے، بزان اِبلیسئے چُکّ ایٚت و لۆٹیٚت هماییئے مُراد و واهگانی سرا کار بکنیٚت. آ چه هما اَولا هۆنیگ و چه راستیا زِبهر اَت، په چے که آییئے تها هچ راستی نیٚست. وهدے که درۆگَ بندیت، بْریٚبر گۆن وتی زاتا رپتارَ کنت، چیّا که درۆگبند و سجّهیٚن درۆگانی پت اِنت. 45 بله پمیٚشا که راستیا گۆن شما گوَشان، په من ایمّانَ نیاریٚت. 46 چه شما کجام یک، منی سرا گناهے پِر بستَ کنت؟ گڑا، اگن من راستیٚنَ گوَشان، په چے باورَ نکنیٚت؟ 47 آ کَس که هُدائے راها بیت، هُدائے هبرا|هُدائے هبر: گۆشَ داریت. شما هُدائے هبرا گۆشَ نداریٚت، چیّا که هُدائے راها نه‌ایٚت.»

ایسّا و اِبراهیٚم

48 یَهودیان پسّئو دات: «ما نگوَشت که تئو چه سامِریان|سامِری: ائے و ترا جِنّ پِر اِنت؟» 49 ایسّایا گوَشت: «منا جِنّ پِر نیٚست، وتی پتا|پِت: باز اِزَّتَ دئیان، بله شما منا بےاِزّتَ کنیٚت. 50 من په وت مزنیَ نلۆٹان، آ دگرے که منا مزنیَ دنت و وت شئورَ کنت. 51 اَلّم بزانیٚت که اگن کَسے منی هبرا بگیپت هچبرَ نمریت.» 52 یَهودیان گۆن آییا گوَشت: «نون مارا باور اِنت که ترا جِنّ پِر اِنت. اِبراهیٚم و سجّهیٚن نَبیّ مرتنت، بله تئو گوَشئے: ‹هرکَس منی هبرا بزوریت هچبرَ نمریت.› 53 زانا، تئو چه مئے پت، اِبراهیٚما مستر ائے؟ آ مرت و سجّهیٚن نَبیّ هم مرتنت. تئو کئے ائے؟» 54 ایسّایا پسّئو دات: «اگن من وتا مزنیٚن مردمے بزانان، اے مزنیا اَرزشتے نیٚست، آ منی پت اِنت که منا مزنی و شئوکتَ بکشیت، هما که شما آییا وتی هُدا زانیٚت. 55 اَنگت آییا نزانیٚت و پجّاهَ نیاریٚت، بله من آییا زانان. اگن بگوَشان که آییا پجّاهَ نیاران، شمئے ڈئولا درۆگبندَ بان، بله من آییا پجّاهَ کاران و هر چیزے که آ گوَشیت منَ کنان. 56 شمئے پت اِبراهیٚم، په همے اُمیٚتا گَل و شادان اَت که منی رۆچا بگندیت. آییا دیست و دلشات بوت.» 57 یَهودیان گوَشت: «ترا اَنگت پنجاه سال هم نبیت، گڑا چۆن تئو اِبراهیٚم دیستگ؟» 58 ایسّایا گوَشت: «باور کنیٚت، من هما آن که پیٚش چه اِبراهیٚما بوتگان و هست‌آن.» 59 آیان په ایسّائے جَنَگا ڈۆک و سنگ چِت، بله آ چه مردمانی چمّان دور و اَندیٚم بوت، مزنیٚن پرستشگاهی اِشت و شت.

یَهیا 9

ایسّا مادرزادیٚن کۆریٚا دْرهبکشیَ کنت

1 ایسّا چه یک راهے گْوست، مادرزادیٚن کۆرے دیستی. 2 مُریدان چه آییا جُست کت: «او استاد! اے مرد په کئیی گناهانی سئوبا نابینا ودی بوتگ؟ وت گنهکار اِنت یا آییئے پت و مات؟» 3 ایسّایا پسّئو دات: «نه آییئے جند، نه که پت و مات، پمیٚشا اے ڈئولا بوت که چه آییا هُدائے واک و توان زاهر و پدّر ببیت. 4 تانکه رۆچ اِنت، باید وتی رَه دئیۆکئے کاران سرجم بکنیٚن، شپ که بیت دگه کَس کارے کتَ نکنت. 5 من، تان وهدے که مان جهانا آن، جهانئے رۆژنایی آن.» 6 وهدے که اے گوَشتی، لِبزی زمینّا دئور دات و چه آییا گِلی اَڈّ کت، کۆرئے چمّان پِر مُشت و 7 گوَشتی: «برئو، وتی چمّان سیلوهائے هئوزا بشۆد.» (سیلوهائے مانا دیٚم داتگیٚن اِنت.) گڑا آ شت، چمّی شُشتنت و بینا پِر ترّت. 8 رَندا، همساهگان و اے دگران که آ چه پنڈۆگریئے رۆچان پجّاه آورتگ‌اَت، گوَشتِش: «باریٚن، اے هما کَس نه‌اِنت که نِشتگ‌اَت و گدایییَ کت؟» 9 لهتیٚنا گوَشت: «هما اِنت.» دِگه لهتیٚنا گوَشت: «آییئے همرنگ و همدرۆشم اِنت.» بله آییا وت گوَشت: «من هما مردم آن.» 10 چه آییا جُستِش گپت: «گڑا تئیی چمّ چۆن بینا بوتنت؟» 11 آیانی پسّئوا گوَشتی: «هما مرد که نامی ایسّا اِنت، آییا گِل ترّ کت، په منی چمّان پِر مُشت و منا گوَشتی که سیلوهائے هئوزا برئوان و چمّان بشۆدان. من چمّ شُشتنت و بینا بوتان.» 12 آیان جُست کت: «آ مرد کُج اِنت؟» پسّئوی دات: «منَ نزانان.»

مادرزادیٚن کۆر و پَریسیانی پَٹّ و پۆل

13 آیان هما مرد که پیٚشا نابینا اَت، پَریسیانی|پَریسی: کِرّا برت. 14 شَمبِهئے رۆچ اَت که ایسّایا گِل جۆڑیٚنتگ‌اَت و آییئے چمّ بینا کتگ‌اتنت. 15 پَریسیان چه آییا جُست کت: «تئو چۆن بینا بوتئے؟» آ مردا پسّئو دات: «آییا منی چمّ گِل پِر مُشتنت، من شُشتنت و انّونَ گندان.» 16 لهتیٚن پَریسیان گوَشت: «اے مرد چه هُدائے نیٚمگا نیاتکگ، چیّا که سَبَّتئے|سَبَّتئے رۆچ: رَهبَندا کارمرزَ نکنت.» دگران گوَشت: «گنهکاریٚن مردمے چۆن اے ڈئولیٚن اَجَبَّتیٚن نِشانی آورتَ کنت؟» آیانی درنیاما کَشّ و چیلّے راه کپت. 17 پدا هم چه آ مردا که پیٚشا نابینا اَت جُستِش کت: «اے تئیی چمّ اتنت که آییا بینا کتنت، نون تئو آییئے بارئوا چے گوَشئے؟» آییا درّایٚنت: «نبیّے.» 18 پمیٚشا که یَهودیان باور نکت آ مرد کۆر بوتگ و انّون بینا اِنت، آییئے پت و ماتِش آورتنت. 19 چه آیان جُستِش گپت: «اے مرد شمئے چُکّ اِنت؟ باریٚن، شما گْواهیَ دئییٚت که چه ماتا کۆر پیٚداک بوتگ؟ گڑا انّون چۆنَ گندیت؟» 20 آیان پسّئو دات: «ما زانیٚن که آ مئے چُکّ اِنت و کۆر پیٚداک بوتگ. 21 بله نزانیٚن انّون چۆنَ گندیت، یانکه کئیا بینا کتگ. چه آییا وت جُست بگریٚت، آ رُستگ و تئوامیٚن مردے، وتی هبرا وتَ کنت.» 22 آییئے پت و ماتا چه یَهودیان ترست، پمیٚشا اے ڈئولا پسّئواِش دات. چیّا که یَهودیان چه پیٚشا شئور بُرِّتگ‌اَت، هرکَس بمنّیت که ایسّا، مَسیه|مَسیه: اِنت، آییا چه کَنْیسَه و پرستشگاهان درَ کننت. 23 سئوب همِش اَت که آ مردئے پت و ماتان گوَشت: «چه آییا جُست بگریٚت که آ وت رُستگ و تئوامیٚن مردے.» 24 دومی رَندا پدا، آ مرد که پیٚسرا کۆر بوتگ‌اَت آورت و گوَشتِش: «په هُدائے ناما سئوگند بوَر که راستَ گوَشئے، ما زانیٚن که اے مرد گنهکار اِنت.» 25 آ مردا پسّئو دات: «اے که آ مرد گنهکار اِنت، منَ نزانان، تهنا یک چیزے زانان، که من کۆر بوتگان و انّون بینا آن.» 26 آیان جُست کت: «گۆن تئوی چے کت؟ چۆن تئیی چمّی بینا کتنت؟» 27 پسّئوی دات: «من انّون گۆن شما گوَشت، شما گۆش نکت، په چے لۆٹیٚت دْوارگ بِشکُنیٚت؟ باریٚن شما هم لۆٹیٚت آییئے مُرید ببیٚت؟» 28 گڑا آ بینا بوتگیٚن مردِش زا و زَکَت کت و گوَشتِش: «تئو وت آییئے مُرید ائے، ما موسّائے مُرید ایٚن. 29 ما زانیٚن که هُدایا گۆن موسّایا هبر کتگ، بله اے مردئے بارئوا نزانیٚن که چه کجا آتکگ.» 30 نون آ مردا درّایٚنت: «اے اَجَبَّتیٚن هبرے که آییا منی چمّ بینا کتگ‌اَنت و شما نزانیٚت آ چه کجا آتکگ! 31 ماشُما سجّهیٚنَ زانیٚن که هُدا گنهکارانی دْوایا گۆشَ نداریت. بله آ که هُداپرست اِنت و هُدائے واهگانی سرا کارَ کنت، هُدا آییئے دْوایا برجاهَ داریت. 32 چه پیٚدایشتا تان مرۆچی، اِشکنگ نبوتگ که یکّیٚا مادرزادیٚن کۆرے بینا کتگ. 33 اگن اے مرد چه هُدائے نیٚمگا میاتکیٚن، هچ کاری کتَ نکت.» 34 گۆن آییا گوَشتِش: «تئو که وت گناهئے چُکّ ائے، مارا سَبَکَ دئیئے؟» گڑا آ مردِش در کت.

کۆردلان

35 وهدے ایسّایا اشکت که بینا بوتگیٚن مردِش گلّیٚنتگ، آ مردی در گیٚتک و گوَشتی: «باریٚن، ترا انسانئے چُکّئے|اِنسانئے چُکّ: سرا باور اِنت؟» 36 مردا پسّئو دات: «او واجه! آ کئے اِنت که په آییا ایمّان بیاران؟» 37 ایسّایا گوَشت: «تئو آ دیستگ. هما اِنت که گۆن تئو هبر کنگا اِنت.» 38 آییا گوَشت: «او مَسیه! ایمّانُن آورت» و آییئے پادان کپت. 39 گڑا ایسّایا گوَشت: «من په شئور بُرّگا اے دنیایا|دنیا: آتکگان، تانکه کۆر بینا ببنت و بینا کۆر.» 40 چه پَریسیان|پَریسی: لهتیٚن که آییئے چپّ و چاگردا اتنت اے گپّ اشکتنت و گوَشتِش: «تئیی مَکسَد اِش اِنت که ما کۆر ایٚن؟» 41 ایسّایا گوَشت: «اگن کۆر ببوتیٚنیٚت شمارا مئیارے پِر نه‌اَت، بله پمیٚشا که گوَشیٚت: ‹ما بینا ایٚن،› په همے دَلیرا اَنگت مئیاریگ ایٚت.

یَهیا 10

نیٚکیٚن شپانک

1 «یَکین بزانیٚت، اگن کَسے چه پَسانی گواش و واڑئے دَپا مرئوت و چه دگه راهے بپتریت، بزان آ دزّے. 2 بله آ کَس که چه گواشئے دَپا رئوت، پَسانی شپانک اِنت. 3 بُنپان دَپیگا په آییا پَچَ کنت و پَس آییئے تئوارا اِشکُننت. آ وتی پَسان په نام گْوانک و تئوارَ جنت و آیان ڈنّا بارت. 4 وهدے که وتی پَسان ڈنّا بارت، وت پیٚسرَ بیت و پَس آییئے رَندا کپنت، چیّا که آییئے تئوارا پجّاهَ کارنت. 5 بیگانگانی رَندا نکپنت، چه آیانَ تچنت، چیّا که بیگانگانی تئوارا پجّاهَ نیارنت و نزاننت.» 6 ایسّایا، اے مسال و نمونه په آیان پیٚش کت، بله مردمان آییئے مَکسَد سرکِچ نوارت. 7 گڑا ایسّایا پدا گوَشت: «باور کنیٚت، من پَسانی گواشئے دَپ و دَروازگ آن. 8 آ سجّهیٚن که پیٚش چه من آتکگ‌اَنت دزّ و رَهجن اتنت و پَسان آیانی تئوار گۆش نداشت. 9 من دَروازگ آن، هرکَس که چه منی راها بگوزیت رَکّیت، تۆکا رئوت یا ڈنّا، په چَراگاهے سرَ بیت. 10 دزَّ کئیت تان دزّی بکنت، بکُشیت و تباه بکنت، من آتکگان تان مردم زندمان ودی بکننت و په سرجمی و کمال آییئے واهند ببنت. 11 «من نیٚکیٚن شپانک آن، نیٚکیٚن شپانک وتی جانا په پَسان ندرَ کنت. 12 بله کَسے که په مزّ کارَ کنت، پَسانی واهند نه‌اِنت. وهدے که گُرک دیٚم په پَسانَ کئیت، آیان یلهَ کنت و تچیت. آ وهدی، گُرک پَسانی سرا هَمله و اُرشَ بارت و آیان تَک و پَرکَ کنت. 13 آ تچیت، چیّا که په مزّ کارَ کنت، پَسانی هئیالداریا نکنت. 14 «من نیٚکیٚن شپانک آن، من وتی پَسان جاهَ کاران، آ هم منا جاهَ کارنت، 15 هما ڈئولا که پت|پِت: منا زانت و من پتا زانان و من وتی جانا په پَسان ندرَ کنان. 16 منا دگه پَس هم هست، که چه اے رمگا نه‌اَنت، باید اِنت آیان هم بیاران. آ منی تئوارا اِشکُننت و یک رمگ و یک شپانکَ بنت. 17 منی پتا منا دۆستَ بیت، چیّا که من وتی جانا ندرَ کنان تان دْوارگ وتی جان و زندئے واهند ببان. 18 هچکَس منی جانا چه من گپتَ نکنت، من گۆن وتی هُبّ و واهگا آییا ندرَ کنان. من په وتی جانئے دئیگا آزات آن و دْوارگ په آییئے واهند بئیگا وت‌اِهتیار. اے هُکم، منا پتا داتگ.» 19 اے هبرانی بارئوا، پدا هم یَهودیانی درنیاما ناتِپاکی کپت. 20 بازیٚنیٚا گوَشت: «آییا جِنّ پِر اِنت، په چے آییئے هبران گۆشَ داریٚت.» 21 آ دگران گوَشت: «آ کَسا که جِنّ پِر، اے ڈئولیٚن گپّ جتَ نکنت. باریٚن جِنّ کۆران بینا کتَ کنت؟»

یَهود ایسّایا نمنّنت

22 وهدے که اُرْشَلیما|اُرْشَلیم (بئیت اُلمُکَدَّس):، مزنیٚن پرستشگاهئے شُشت و شۆد و پاکیئے ائیید|مزنیٚن پرستشگاهئے شُشت و شۆد و پاکیئے ایید: آتک، زمستان اَت. 23 ایسّایا مزنیٚن پرستشگاهئے تها، سُلئیمانئے|سُلئیمان: پیٚشجاها کَدَمَ جت. 24 یَهودی آییئے چپّ و چاگردا مُچّ بوتنت و جُستِش کت: «تان کَدیٚن مارا اے ڈئولا شکّئے تها دارئے؟ اگن تئو مَسیه|مَسیه: ائے، راست و پکّا بگوَش.» 25 ایسّایا گوَشت: «من شمارا گوَشتگ، بله شما باورَ نکنیٚت. آ کاران که من چه پتئے|پِت: نیٚمگا کنان وت په من گْواهیَ دئینت. 26 بله شما که منی پَس نه‌ایٚت، باورَ نکنیٚت. 27 منی پَس منی تئوارا اِشکُننت، من آیان جاهَ کاران و منی رَندا کاینت. 28 من آیان نمیرانیٚن زندمانَ|نمیرانیٚن زند: بکشان و آ هچبرَ نمرنت. کَس آیان چه من گپتَ نکنت. 29 هما پت، که آییا اے په من بکشاتگ‌اَنت، چه درستیگیٚنان مستر اِنت و هچکَس آیان چه منی پتئے دستا پَچ گپتَ نکنت. 30 من و منی پت یکّ ایٚن.» 31 پدا یَهودیان ڈۆک چِت تان آییا سِنگسار بکننت. 32 ایسّایا گۆن آیان گوَشت: «من چه پتئے|پِت: نیٚمگا بازیٚن نیٚکیٚن کار کتگ، په کجام کارا منا سِنگسارَ کنیٚت؟» 33 یَهودیان درّایٚنت: «په نیٚکیٚن کاریٚا ترا سِنگسارَ نکنیٚن، په تئیی کُپران اے کارا کنیٚن. تئو یک بنی آدمے ائے بله هُدایی داوا کنئے.» 34 ایسّایا پسّئو دات: «مگن شمئے شَریَتا|شَریَت: نیاتکگ که هُدایا گوَشتگ: ‹شما چه هما شئو‌ر بُرّۆکیٚن هُدایان ایٚت›؟ 35 اگن هُدایا، آ مردم که هُدائے هبر|هُدائے هبر: په آیان رَسِتگ، ‹هُدا› گوَشتگ‌اَنت و ما زانیٚن که هُدائے هبر کدی پْرۆشگَ نبیت، 36 گڑا، منا که پتا گچیٚن کتگ و په اے جهانا رئوان داتگ، چۆن کُپرئے بُهتاما جنیٚت؟ آ هم تهنا په اے سئوبا که من گوَشتگ: ‹هُدائے چُکّ|هُدائے چُکّ: آن.› 37 اگن من وتی پتئے کاران مکنان، په من ایمّان میاریٚت. 38 بله اگن آیانی سرا کارَ کنان، تۆرے اگن په من ایمّان میاریٚت، په منی کاران ایمّان بیاریٚت. آ وهدی، سرکِچَ وریٚت که پت منی جانا اِنت و من آییئے.» 39 گڑا لۆٹتِش پدا آییا دستگیر بکننت، بله ایسّا چه آیانی دسترسا دور بوت. 40 رَندا چه اُرْدُنئے کئورا گْوست و هما جاگَها شت و مَنت که پیٚسرا یَهیایا اۆدا پاکشۆدی داتگ‌اَت. 41 بازیٚن مردمے آییئے کِرّا آتکنت و گوَشتِش: «یَهیایا هچ اَجِکّایی و اَجَبَّتیٚن نِشانی پیٚش نداشت، بله اے مردئے بارئوا هر چیزے که گوَشتی راست اِنت.» 42 بازیٚن مردمیٚا اۆدا په ایسّایا ایمّان آورت.

یَهیا 11

ایل‌آزَرئے مَرک

1 مَرتا و مَریم دو گهار اتنت. آیانی کَلّگا، مان بئیت‌اَنیایا، ایل‌آزَر نامیٚن مردے ناجۆڑ اَت. 2 مَریم هما اَت که ایسّائے پادی گۆن اَتر شُشتنت و گۆن وتی مودان هُشک کتنت، انّون آییئے برات ایل‌آزَر ناجۆڑ اَت. 3 آییئے گهاران په ایسّایا کُلئو کت که: «تئیی دۆست نادراه اِنت.» 4 وهدے که ایسّایا اے هبر اشکت گوَشتی: «اے نادراهی آییا دیٚم په مَرکَ نبارت، په هُدائے شان و شئوکتا یک نشانیے بیت، تانکه هُدائے چُکّ|هُدائے چُکّ: هم چه اے راها په مزنی و شئوکت برسیت.» 5 ایسّایا مَرتا، آییئے گهار و ایل‌آزَر دۆستَ بوتنت. 6 وهدے که چه ایل‌آزَرئے ناجۆڑیا سَهیگ بوت، دگه دو رۆچ هما جاها که داشتگ‌اَتی مهتل بوت. 7 گڑا گۆن مُریدانی گوَشت: «بیاییٚت پدا دیٚم په یَهودیَّها برئویٚن.» 8 مُریدان درّایٚنت: «او استاد! اے هبرا دیٚر نگْوستگ که یَهودیان لۆٹت ترا سِنگسار بکننت. پدا همۆدا رئوگَ لۆٹئے؟» 9 ایسّایا پسّئو دات: «باریٚن رۆچئے رۆژنایی دوازده ساهت نه‌اِنت؟ کَسے که رۆچا راهَ رئوت نَلَکُشیت و ٹگلَ نوارت، چیّا که جهانئے رۆژناییا گندیت. 10 بله اگن کَسے شپا راه برئوت لَکُشیت، چیّا که آییا هچ رۆژناییے دیٚما نیٚست.» 11 ایسّایا اے گوَشت و گیٚش کتی: «مئے دۆستیٚن ایل‌آزَر وَپتگ، بله منَ رئوان و آییا پادَ کنان.» 12 مُریدان گوَشت: «واجه! اگن واب اِنت، اَلّما دْراهَ بیت.» 13 ایسّایا آییئے مَرکئے بارئوا هبرَ کت، بله آیان هئیالَ کت که ایل‌آزَر اَنچش وَپتگ و واب اِنت. 14 آ وهدی ایسّایا آ سرکِچ داتنت که: «ایل‌آزَر مرتگ. 15 نون په شُمئیگی شادمان آن که اۆدا نبوتگان. په چے که نون باور کتَ کنیٚت. بیاییٚت، آییئے گورا رئویٚن.» 16 توما که آاِش «جاڑۆ» نامیٚنتگ‌اَت، گۆن آ دگه مُریدانی گوَشت: «بیاییٚت، ما هم برئویٚن و گۆن آییا هۆر بمریٚن.»

ایسّا زندمان و آهِرَت اِنت

17 وهدے که ایسّا اۆدا آتک و رَسِت، سَهیگ بوت چار رۆچ اِنت که ایل‌آزَر کَبر کنگ بوتگ. 18 بئیت‌اَنیا تان اُرْشَلیما|اُرْشَلیم (بئیت اُلمُکَدَّس):، سئے کیلومترئے کِساس اَت. 19 بازیٚن یَهودے پُرسئے هاترا، مَرتا و مَریمئے کِرّا آتکگ‌اتنت. 20 وهدے مَرتا سَهیگ بوت که ایسّا پیٚداک اِنت، آییئے پیٚشوازیا شت، بله مَریم مَنت. 21 مَرتایا گۆن ایسّایا گوَشت: «او واجه! اگن تئو اِدا ببوتیٚنئے، منی برات نمرتگ‌اَت. 22 بله اَنگت زانان، هر چیز که تئو چه هُدایا بلۆٹئے په تئو بکشاییت.» 23 ایسّایا گوَشت: «تئیی برات پدا زندگَ بیت.» 24 مَرتایا گوَشت: «منَ زانان که آهِرزمانا زندگَ بیت.» 25 ایسّایا گوَشت: «من زندمان و آهِرَت آن. اگن کَسے په من ایمّان بیاریت تۆرے بمریت، پدا هم زندگَ بیت. 26 هرکَس که زندگ اِنت و په من باورَ کنت، هچبرَ نمریت. باریٚن اے هبرا باورَ کنئے؟» 27 مَرتایا گوَشت: «هئو واجه! منا باور اِنت که تئو مَسیه|مَسیه: ائے، هُدائے هما چُکّ ائے که باید اِنت اے جهانا بیئیت.»

ایسّائے گریٚوگ

28 چه اے گپّانی گوَشگا و رَند، مَرتا شت وتی مَریمیٚن گهاری تئوار کت و په هَلوَتی گوَشت: «استاد آتکگ و ترا لۆٹیت.» 29 وهدے مَریما اے اشکت، هما دمانا چِست بوت و ایسّائے کِرّا شت. 30 ایسّا اَنگت آ میٚتگا نرَسِتگ‌اَت و همۆدا اَت که مَرتا آییئے گِندگا شتگ‌اَت. 31 هما یَهودی که مَریمئے لۆگا اتنت و آییا دلبڈّی دئیگا اتنت، وهدے دیستِش که آ په اِشتاپی پاد آتکگ و چه لۆگا در آیگا اِنت، آییئے رَندا کپتنت، گۆن وتِش گوَشت: «بلکیٚن په گریٚوگا کَبرئے سرا رئوت.» 32 بله مَریم همۆدا شت و سر بوت که ایسّا اۆدا اَت و آ دیستی. نون ایسّائے پادان کپت و گوَشتی: «او واجه! اگن تئو اِدا ببوتیٚنئے، منی برات نمرتگ‌اَت.» 33 وهدے ایسّایا مَریم گۆن آ یَهودیان که آییئے همراه اتنت گریٚوان دیست، آهے چه دلا کَشّت و سکّ پَدَرْد بوت و 34 جُستی کت: «شما ایل‌آزَر کجا کبر کتگ؟» پسّئو داتِش: «واجه، بیا و بچار!» 35 چه ایسّائے چمّان اَرس ایٚر رِتکنت. 36 یَهودیان گوَشت: «بچاریٚت چکّدر دۆستی بوتگ.» 37 چه یَهودیان لهتیٚنا گوَشت: «باریٚن اے مرد که کۆرئے چمّی بینا کتنت، ایل‌آزَری چه مَرکا رَکّیٚنت نکت؟»

ایل‌آزَرئے زندگ بئیگ

38 رَندا، ایسّا اَنچش که چه دلا آه کَشّگا اَت، کَبرئے سرا آتک. کَبر، یک گارّے اَت که ڈۆکے آییئے دَپا ایٚر اَت. 39 ایسّایا گوَشت: «ڈۆکا دور کنیٚت!» ایل‌آزَرئے گهار، مَرتایا، گوَشت: «او واجه! آییئے مَرکا چار رۆچ گْوستگ و بۆَ کنت.» 40 ایسّایا پسّئو دات: «باریٚن من نگوَشت اگن ترا ایمّان ببیت، هُدائے شان و شئوکتا گندئے.» 41 گڑا ڈۆکِش چه کَبرئے دَپا دور کت، ایسّایا آسمانئے نیٚمگا چارت و گوَشتی: «او پت|پِت:! تئیی شُگرا گران که منی هبرِت اشکت. 42 من زانت که تئو مُدام منی هبرا گۆشَ دارئے، بله اے هبرُن په آ مردمان گوَشت که اِدا اۆشتاتگ‌اَنت، تان باور بکننت که تئو منا رئوان داتگ.» 43 چه اے هبران و رَند، ایسّایا گۆن برزیٚن تئوارے گوانک جت: «ایل‌آزَر! در کپ!» 44 آ مُردگ، که آییئے دست و پاد کَپُنا اتنت و دیٚمی گۆن دستمالیٚا پۆشیٚنتگ‌اَت، ڈنّا در آتک. ایسّایا گوَشت: «آییا پَچ کنیٚت، بِلّیٚتی که رئوت.»

ایسّائے کُشگئے پَندَل

45 مَریمئے گورا آتکگیٚن بازیٚن یَهودیان، وهدے ایسّائے اے کار دیست، ایمّانِش آورت. 46 بله لهتیٚن، پَریسیانی|پَریسی: کِرّا شتنت و ایسّائے کتگیٚن کارئے هالِش برت و سر کت. 47 پَریسی و مزنیٚن دینی پیٚشوایان وتی سرۆکانی دیوانئے|یَهودیانی سَرۆکانی دیوان: باسک و مِمْبَر لۆٹتنت و گوَشتِش: «ما چے کنگا ایٚن؟ اے مرد بازیٚن اَجِکّایی و اَجَبَّتیٚن نِشانی پیٚش دارگا اِنت. 48 اگن آییا همے ڈئولا یله بدئییٚن، درستیگیٚن آییئے سرا باورَ کننت، آ وهدی رومیَ|رومئے بادشاهی: کاینت و مئے کئوم و مزنیٚن پرستشگاها گرنت.» 49 چه آیان، کیاپا نامیٚن مردیٚا، که آ سالا مستریٚن دینی پیٚشوا|مستریٚن دینی پیٚشوا: اَت، گوَشت: «شما چه بُن و بیٚها چیزے نزانیٚت. 50 شما نزانیٚت که سرجمیٚن کئومئے تَباهی و زئوال بئیگئے بدلا، یک مردمیٚئے کُشگ په شما گهتر اِنت؟» 51 اے گپّ، آییا وتسر نگوَشت، چیّا که آ سالا، کیاپا مستریٚن دینی پیٚشوا اَت، آییا پیٚشگۆیی کت که ایسّا باید اِنت په کئوما بمریت، 52 نه تهنا په آ کئوما، هُدائے درستیگیٚن تَک و پَرکیٚن چُکّان هم یکجاه و یکراه بکنت. 53 چه آ رۆچا و رَند، آییئے کُشگئے بند و بستِش بُنگیٚج کت. 54 چه اِد و رَند، دگه برے ایسّایا وتا یَهودیانی درنیاما زاهر نکت. گیابانئے نزّیکا، اِپراییم نامیٚن شهریٚا، گۆن وتی مُریدان شت و نِشت. 55 یَهودیانی سَرگْوَزئے|پِسَه: ائیید، پِسَه، نزّیک اَت و بازیٚن مردمے چه مُلکئے درستیگیٚن هَند و دمگان، اُرْشَلیما|اُرْشَلیم (بئیت اُلمُکَدَّس): آتکگ‌اتنت تان پیٚش چه ائییدا وتا پاک بکننت. 56 آ ایسّائے جُست و پُرسا اتنت و مزنیٚن پرستشگاها گۆن یکدگرا گوَشتِش: «باریٚن، اے ائییدا آ نیئیت؟ شما چے گوَشیٚت؟» 57 بله مزنیٚن دینی پیٚشوایان و پَریسیان|پَریسی: هُکم کتگ‌اَت، هرکَسے که بزانت ایسّا کجا اِنت، هال بدنت تان آییا دستگیر بکننت.

یَهیا 12

مَریم ایسّائے پادان چَرپَ کنت

1 چه سَرگْوَزئے ائییدا|پِسَه: شَش رۆچ پیٚسر، ایسّا بئیت‌اَنیایا شت که ایل‌آزَرئے لۆگ همۆدا اَت، هما ایل‌آزَر که چه مردگانی زندگ کتگ‌اَت. 2 آیان، په ایسّایا شامے تئیار کتگ‌اَت، مَرتایا هِزمتَ کت و ایل‌آزَر گۆن مهمانان ایسّائے کَشا سُپره و پَرزۆنگئے کِرّا نِشتگ‌اَت. 3 آ وهدی، مَریما نیٚم تاسیٚئے کِساسا، کیمّتییٚن اَترے، چه گهتریٚن سُمبلئے رۆگنا آورت، ایسّائے پادان پِر مُشت و پاد گۆن وتی مود و مَلگۆران هُشک کتنت. اَترئے وشّیٚن بۆ، آ لۆگئے هر کُنڈا تالان بوت. 4 همے وهدا یَهودا اِسْکَریوتیا، که چه ایسّائے مُریدان اَت و په همے زوتی، ایسّایی دْرۆهگی و دُژمنانی دستا دئیگی اَت، گوَشت: 5 «چیّا اے اَتر په سیٚسَد نُگرهیٚن کُرشا بها نبوت تان آ زرّ بزّگیٚن مردمان دئیگ ببوتیٚننت؟» 6 آییا اے هبر په بزّگیٚن مردمانی گَمواریئے هاترا نگوَشت، بله پمیٚشا که آ وت ایسّائے رُمبئے کلیتدار اَت و دزّے اَت. آییا هر وهد چه زَرّتورگا چیزے په وتَ زرت. 7 ایسّایا گوَشت: «مَریمئے کارا کار مداریٚت، آییا اے رۆگن په منی مَرکئے رۆچا ایٚر کتگ‌اَنت. 8 بزّگیٚن مردم هر وهد شمئے گورا هست‌اَنت، بله من دایما گۆن شما نه‌آن.» 9 چه یَهودیان بازیٚنیٚا، وهدے اشکت که ایسّا اۆدا اِنت، نه تهنا په ایسّائے گِندگا، په ایل‌آزَرئے گِندگا هم که زندگ بوتگ‌اَت، آتکنت. 10 پمیٚشا مزنیٚن دینی سرۆکان ایل‌آزَرئے کُشگئے شئور هم بُرّت. 11 چیّا که په آییئے سئوبا، چه یَهودیان بازیٚنے اچ آیان پِر ترّتگ‌اَت و ایسّائے سرا باورمند|باورمند: بوتگ‌اتنت.

ایسّا اُرْشَلیما رئوت

12 اے دگه رۆچا، مزنیٚن رُمبے که په ائییدا آتکگ‌اتنت، وهدے زانتِش ایسّا اُرْشَلیمئے|اُرْشَلیم (بئیت اُلمُکَدَّس): راها اِنت، 13 گۆن مَچّانی سرسبزیٚن پیشّ و تَکان، په ایسّائے پیٚشوازیا در آتکنت. آیان کوکّار کت: «هوشیانا!» بزان هُدائے شُگرا گریٚن که مئے رَکّیٚنۆک پیٚداک اِنت، اِسراییلئے بادشاها مبارک بات که په هُدائے ناما کئیت. 14 ایسّایا کُرّگیٚن هَرے در گیٚتک و آییا سوار بوت، اَنچش که هُدائے پاکیٚن کتابَ گوَشیت: 15 «او سَهْیونئے دُتَّگ! دگه مترس. نون تئیی بادشاه کُرّگیٚن هَریٚئے پُشتا نِشتگ و پیٚداک اِنت.» 16 اَولا اے چیزانی مَکسَد په مُریدان پکّا نه‌اَت، بله رَندا که ایسّا په وتی مزنی و شئوکتا رَسِت، مُرید یات و تْرانَگا کپتنت که اے چیز آییئے بارئوا نبیسگ بوتگ‌اَت و مردمان هم گۆن آییا اَنچش کت. 17 وهدے که ایسّایا ایل‌آزَر تئوار جت و چه کَبرا زندگ در آورت، بازیٚنے همۆدا اتنت. آیان په وتی دیستگیٚن و اشکتگیٚنانی سرا شاهدی دات. 18 آ مزنیٚن رُمب، په اے هاترا ایسّائے پیٚشوازیا آتکگ‌اَت، که اشکتگ‌اَتِش ایسّایا اے اَجِکّایی و اَجَبَّتیٚن نِشانی زاهر کتگ. 19 پَریسیان|پَریسی: گۆن یکدگرا گوَشت: «بچاریٚت، ماشُما هچ نکنگا ایٚن، سجّهیٚن دنیا|دنیا: آییئے راها اِنت.»

گۆن ایسّایا یونانیانی گندک

20 گۆن اے مردمان که ائییدئے رۆچان په پَرستشا اُرْشَلیما آتکگ‌اتنت، لهتیٚن یونانی هم گۆن اَت. 21 آ پیلیپُسئے کِرّا آتکنت. پیلیپُس چه جَلیلا|جَلیل:، بئیت‌سئیدائے مردمے اَت. گۆن آییا گوَشتِش: «واجه! ما لۆٹیٚن ایسّایا بگندیٚن.» 22 پیلیپُس شت و اے هبری گۆن اَنْدْریاسا گوَشت. آ دویٚن شتنت و ایسّااِش هال دات. 23 ایسّایا پسّئو دات: «آ وهد آتکگ که انسانئے چُکّ|اِنسانئے چُکّ: په وتی شان و شئوکتا برسیت. 24 اَلّم بزانیٚت، اگن گَندُمئے دانَگ هاکئے چیٚرا مرئوت و ممریت، هچبر چه یک دانَگیٚا گیٚشترَ نبیت، بله اگن کَلّ ببیت بازیٚن دانَگے کاریت. 25 هرکَسا که وتی زند دۆستَ بیت، آییا چه دستَ دنت و آ کَسے که اے جهانئے تها چه وتی جانا سرَ گوزیت، آ وتی جانا پَهریٚزیت و په نمیرانیٚن زندمانا|نمیرانیٚن زند: سرَ بیت. 26 اگن کَسے لۆٹیت منی هِزمتا بکنت، باید اِنت منی رَندا بیئیت. هر جاه که من آن، منی هِزمتکار همۆدا گۆن من اِنت و اگن کَسے منی هِزمتا کنت، منی پت|پِت: آییا وشنامَ کنت.

وتی مَرکئے بارئوا ایسّائے هبر

27 «انّون منی دل بےتاهیر و جلاجۆش اِنت، چے بگوَشان؟ باریٚن بگوَشان: ‹او منی پت|پِت:! منا چه اے ساهتا برَکّیٚن؟› نه، هبر اِش اِنت که منی آیگئے مُراد و مَکسَد همے وهد و دمان بوتگ. 28 او پت! وتی ناما مزنی و شئوکت بدئے.» همے وهدا، یک برزیٚن تئوارے چه آسمانا رُست که گوَشتی: «اے پُرشئوکتیٚن مزنی داتگ و پدا هم دئیان.» 29 رُمبے مردم که اۆدا اۆشتاتگ‌اتنت، گۆن اے تئوارئے اِشکنگا گوَشتِش: «گْرندئے تئوار اَت،» آ دگران گوَشت: «پریٚشتگیٚا|پریٚشتگ: گۆن آییا گپّ کت.» 30 ایسّایا گوَشت: «اے تئوار، په من نه، په شمئے هاترا آتک. 31 انّون اے جهانئے شئور و هُکم بُرّگئے وهد اِنت و جهانئے نالاهکیٚن سَردار، شئیتان، ڈنّا در گیٚجگَ بیت. 32 وهدے که چه زمینّا چِست کنگَ بان، درستیگیٚن مردمان وتی نیٚمگا کَشّان.» 33 ایسّایا اے هبر په آ ڈئولیٚن مَرکیٚا گوَشت که آییئے اِنتزار و ودارا اَت. 34 مردمان درّایٚنت: «شَریَتَ|شَریَت: گوَشیت که مَسیه|مَسیه: تان اَبَد گۆن ما مانیت. گڑا تئو چۆنَ گوَشئے که ‹انسانئے چُکّ|اِنسانئے چُکّ: چِست کنگَ بیت؟› انسانئے اے چُکّ کئے اِنت؟» 35 ایسّایا گوَشت: «تهنا یک گونڈیٚن وهدے رۆژنایی گۆن شما اِنت. تان وهدے که اے رۆژنایی گۆن شما اِنت، گام جنان دیٚما بجُنزیٚت. چُش مبیت که تهارۆکی شمارا بپالۆشیت. کَسے که تهارۆکیا راهَ رئوت، نزانت کجا رئوت. 36 تان وهدے که شمارا رۆژنایی گۆن اِنت، په رُژنا ایمّان بیاریٚت، تانکه رۆژناییئے چُکّ ببیٚت.» ایسّایا اے گوَشت و چه آیانی درنیاما شت و چیٚر و اَندیٚم بوت.

یَهودیانی ناباوری

37 گۆن ایسّائے اے بازیٚن اَجِکّایی و اَجَبَّتیٚن نِشانیان، اَنگت هم ایمّانِش نیاورت، 38 تانکه اِشئیا نَبیّئے هبر پوره ببیت و تُپاک بکپیت، که آییا گوَشتگ‌اَت: «او هُدا! مئے کُلئو کئیا باور کتگ و باریٚن هُدائے واک و کُدرت په کَسیٚا زاهر بوتگ؟» 39 گڑا آیان باور کت نکت، چیّا که اِشئیایا پدا هم گوَشتگ‌اَت: 40 «آیانی چمّ نابینا و دل سکّ مُهر کتگ‌اَنت تان گۆن چمّان مگندنت، گۆن دلان سرکِچ مورنت و دیٚم په من بِر مگردنت، تانکه آیان دْراهی ببکشان.» 41 اِشئیایا اے گوَشت، چیّا که ایسّائے مزنی و شئوکتی دیست و آییئے بارئوا هبری دات. 42 اَنگت هم یَهودیانی بازیٚن سرۆکان ایمّان آورت. بله چه همے ترسا که پَریسی|پَریسی: آیان چه کَنْیسَه و پرستشگاهان در مگیٚجنت، نامِش نگپت. 43 چیّا که آیان، انسانئے داتگیٚن اِزَّت و سَتا چه هُدائے داتگیٚن اِزَّت و سَتایا گیٚشتر دۆستَ بوت. 44 گڑا ایسّایا گۆن برزیٚن تئوارے گوَشت: «هرکَس منی سرا باور بکنت، نه تهنا منی سرا، منی رَه دئیۆکئے سرا هم باورَ کنت. 45 هرکَسے منا گندیت، منی رَه دئیۆکا هم گندیت. 46 من اے جهانئے آتکگیٚن رۆژنایی آن، تان هرکَس که منی سرا باور بکنت، تهارۆکیئے تها ممانیت. 47 بله اگن کَسے منی هبران بِشکُنت و منی هُکمئے رَندگیریا مکنت، اَنگت هم من آییئے بارئوا شئورے نبُرّان. چیّا که من په جهانئے مئیاریگ کنگا نه، په جهانئے رَکّیٚنگا آتکگان. 48 شئور بُرّۆکے هست، تان هرکَس که منا چه وت بسِندیت و منی هبران مَمَنّیت، آییا مئیاریگ بکنت. منی گوَشتگیٚن گپّ و هبر، سوال و جوابئے رۆچا آییا مئیاریگَ کننت. 49 چیّا که من وتسر گپّ و هبر نکتگ، هما پتا|پِت: که منا رئوان داتگ، هُکمی کتگ که چے بگوَشان و چۆن هبر بکنان. 50 زانان که آییئے هُکم و پرمان، نمیرانیٚن زند|نمیرانیٚن زند: اِنت. آ چیز که منَ گوَشان، هما چیز اَنت که پتا منا گوَشتگ‌اَنت.»

یَهیا 13

مُریدانی پادشۆدی

1 سَرگْوَزئے ائییدا|پِسَه: یک و دو رۆچ پَشت کپتگ‌اَت، ایسّایا زانت که آییئے آ ساهت و دمان آتکگ و باید اِنت اے جهانا یله بدنت و پتئے|پِت: کِرّا برئوت. آییا وتی مُرید، مان اے جهانا مِهر بکشاتگ‌اتنت و تان وتی اُمرئے آهِری دمانا تان دلئے جُهلانکیان مِهر بکشاتنت. 2 شامئے وهد و دمان اَت و شئیتانا چه پیٚشا شَمونئے چُکّ، یَهودا اِسْکَریوتیئے دل آشُپیٚنتگ‌اَت که ایسّایا بدْرۆهیت و دُژمنانی دستا بدنت. 3 ایسّایا زانت که پتا|پِت: درستیگیٚن چیز آییئے دستا داتگ‌اَنت و چه هُدائے نیٚمگا آتکگ و هماییئے کِرّا رئوگا اِنت. 4 نون چه پَرزۆنگئے سرا پاد آتک، کَباهی کِرّے اِشت و لانکیگے سْریٚنا بستی. 5 رَندا یک کَرَه و آپتابَهے گۆن تْرَشتا زرت، مُریدانی پادی شُشتنت و گۆن هما لانکیگا هُشک کتنت. 6 وهدے که شَمون پِتْرُسئے باریگ رَسِت، آییا گوَشت: «او واجه! تئو لۆٹئے منی پادان بشۆدئے؟» 7 ایسّایا پسّئو ترّیٚنت: «انّون تئو نزانئے من چے کنان، رَندا سرکِچَ ورئے.» 8 پِتْرُسا گوَشت: «من هچبرَ نَهِلّان تئو منی پادان بشۆدئے.» ایسّایا گوَشت: «اگن ترا مشۆدان، چه من ترا هچ وَنڈ و بَهرے نرسیت.» 9 شَمون پِتْرُسا گوَشت: «او واجه! اگن چُش اِنت، تهنا منی پادان نه، منی سر و دستان هم بشۆد.» 10 ایسّایا گوَشت: «آ کَس که پاکشۆدی بوتگ، آییا بگئیر چه پادان، دگه هچ شُشت و شۆدئے هاجت نیٚست. آ سر تان پاد، سَپا و سَلّه اِنت. شما پاک ایٚت، بله سجّهیٚن نه.» 11 چیّا که ایسّایا زانت کجام یک آییا دْرۆهیت، پمیٚشا گوَشتی: «چه شمئے رُمبا سجّهیٚن پاک نه‌اَنت.» 12 رَندا که درستیگیٚنانی پادی شُشتنت، وتی کَباهی گورا کت و پَرزۆنگئے کِرّا نِشت. چه آیانی جُست کت: «باریٚن، شما زانیٚت که من په شما چے کت؟ 13 شما منا استاد و واجهَ زانیٚت و گواجاریٚت و راست هم گوَشیٚت، من هما آن|من آن، من هما آن:. 14 اگن من شمئے استاد و واجه آن و شمئے پادُن شُشتگ‌اَنت، شما هم باید اِنت یکدگرئے پادان بشۆدیٚت. 15 من شمارا مِسالے پیٚش کت، تان هما ڈئولا که من گۆن شما کت، شما هم بکنیٚت. 16 یَکین بزانیٚت، که هچ بنده چه وتی هُدابُندا و هچ کاسِد چه وتی رَه دئیۆکا مستر نه‌اِنت. 17 وهدے که شما اِشیا زانیٚت، گَل په شما، بله اَنچش که آییئے سرا کار بکنیٚت. 18 اے چیزان که گوَشان په شما درستیگیٚنان نه‌اَنت. آ که من گچیٚن کتگ‌اَنت، آیانَ زانان و پجّاهَ کاران. بله پاکیٚن کتابئے اے پیٚشگۆیی باید اِنت په سر برسیت و تُپاک بکپیت، آ کَس که گۆن من همکاسگ اَت، منی بدواه اِنت و منی دیٚما اۆشتاتگ. 19 انّون پیٚش چه اے کارا شمارا گوَشان. وهدے که تُپاک کپت و چُش بوت، بزانیٚت که من هما آن. 20 باور کنیٚت، هرکَس منی رئوان داتگیٚنا بمنّیت، منا منِّتگی و هرکَس منا بمنّیت منی رَه دئیۆکی منِّتگ.»

دستگیر بئیگئے پیٚشگۆیی

21 وهدے که ایسّایا اے گوَشت، چه روه و درونّا سکّ پَدَرْد بوت و گۆن پکّایی گوَشتی: «باور کنیٚت، چه شما یکّے منا دْرۆهیت و دُژمنانی دستا دنت.» 22 مُریدان نزانت کئیی بارئوا اے هبرا گوَشگا اِنت و گۆن شکّ و شُهبه یکدگرِش چارت. 23 چه مُریدان یکّے که ایسّایا باز دۆست اَت، آییئے کِرّا نِشتگ‌اَت. 24 گڑا شَمون پِتْرُسا چه هما مُریدا په اِشارت لۆٹت، واجها جُست بگیپت کئیی بارئوا گپّ کنگا اِنت؟ 25 گڑا آ مُرید نزّیکتر کِنزِّت و چه ایسّایا جُستی کت: «واجه! آ کئے اِنت؟» 26 ایسّایا پسّئو دات: «آ هما اِنت که من چُنڈے نان کاسگا مانَ جنان و آییا دئیان.» گڑا نانی مان جت و په شَمون اِسْکَریوتیئے چُکّ، یَهودایا دات. 27 اَنچش که یَهودایا لُنکه دستا گپت، شئیتان آییئے جانا پُترت. نون ایسّایا گۆن آییا گوَشت: «زوت کن، هر کارے که ترا کنگی اِنت.» 28 بله پَرزۆنگئے کِرّئے نِشتگیٚن مردمان، هچکَسا نزانت چه اے هبرا آییئے مَکسَد چی اِنت. 29 لهتیٚنا گُمان کت په اے هاترا که یَهودا زَرّتورگئے اُگدَهدار اِنت، ایسّا آییا گوَشیت تان برئوت و هرچے که په ائییدا پکار اِنت بگیپت، یا مِسکینان چیزے بدنت. 30 اَنچش که یَهودایا لُنکه زرت، ڈنّا در کپت. شپ اَت.

نۆکیٚن هُکم

31 یَهودا که در کپت، ایسّایا گوَشت: «انسانئے چُکّ|اِنسانئے چُکّ: په مزنی و شئوکت سر بوت. هُدا هم مان آییا په شئوکت رَسِت. 32 اگن هُدایا چه آییئے نیٚمگا شئوکت رَسِتگ، هُدا هم آییا مزنیَ دنت و اے مزنی و شئوکت هم په همے زوتی بُنگیٚجَ بیت. 33 او منی چُکّان! انّون من گْونڈیٚن وهدے گۆن شما آن. رَندا منی پدا گردیٚت. هما ڈئولا که په یَهودیانُن گوَشت، گۆن شما هم گوَشان: آ جاه که منَ رئوان، شما آتکَ نکنیٚت. 34 شمارا نۆکیٚن هُکمے دئیان: یکدگرا دۆست بداریٚت. اَنچش که من شمارا دۆست داشتگ، شما هم یکدگرا دۆست بداریٚت. 35 اگن گۆن یکدگرا مِهر بکنیٚت، گڑا درستیگیٚنَ زاننت که منی مُرید ایٚت.»

پِتْرُسئے نمنّگئے پیٚشگۆیی

36 شَمون پِتْرُسا گوَشت: «او واجه! کجا رئوئے؟» ایسّایا پسّئو دات: «اَنچیٚن جاگَهے رئوان که تئو انّون منی رَندا آتکَ نکنئے. بله رَندترا کایئے.» 37 پِتْرُسا درّایٚنت: «واجه! انّون په چے تئیی رَندا آتکَ نکنان؟ من وتی ساها په تئو ندرَ کنان.» 38 ایسّایا پسّئو دات: «باریٚن، تئو تئیار ائے وتی ساها په من ندر بکنئے؟ باور کن، چه کْرۆسبانگا پیٚسر، سئے رَندا منا نمنّئے و اِنکارَ کنئے.

یَهیا 14

ایسّا دیٚم په هُدایا ایٚوکیٚن راه اِنت

1 «شمئے دل نگران و بےتاهیر مبیت، په هُدایا باور کنیٚت، په من هم ایمّان بیاریٚت. 2 منی پتئے|پِت: جاگَها بازیٚن لۆگے هست. اگن اے ڈئول مبوتیٚن شمارا گوَشتُن، منَ رئوان تان په شما جاگَهے تئیار کنان. 3 بله نون اگن من په شمئے جاگَهئے تئیار کنگا رئوان، پدا کایان و شمارا گۆن وتَ بران، تان شما هم همۆدا گۆن من یکجاه ببیٚت. 4 شما زانیٚت که من کجا رئوان و راها هم بلد ایٚت.» 5 تومایا گوَشت: «او واجه! ما نزانیٚن تئو کجا رئوئے، گڑا راها چۆن بزانیٚن؟» 6 ایسّایا پسّئو دات: «من راه آن، راستی و زندگی بکشۆک هم من آن|من آن، من هما آن:، هچکَس بے من پتئے|پِت: کِرّا آتکَ نکنت. 7 اگن شما منا بزانتیٚن، منی پتۆ هم زانت. بله چه اِد و رَند، شما آییا زانیٚت و آ دیستگۆ.» 8 پیلیپُسا گۆن آییا گوَشت: «او واجه! پتا مارا پیٚش بدار، په ما همے بس اِنت.» 9 ایسّایا گوَشت: «او پیلیپُس! اے بازیٚن وهدا من گۆن شما همراه آن و تئو اَنگت منا نزانئے؟ هرکَسا که منا دیستگ، منی پتی هم دیستگ. گڑا چۆنَ گوَشئے: ‹پتا مارا پیٚش بدار›؟ 10 باریٚن، باورَ نکنئے که من پتئے زاتا آن و پت منی جانا؟ اے هبران که گۆن شما گوَشان منی نه‌اَنت، هما پتئیگ اَنت که منی جانا اِنت. هما اِنت که اے کارانَ کنت. 11 منی اے هبرا بمنّیٚت که من پتئے زاتا آن و پت منی جانا. اگن باور نکنیٚت، هما کارانی هاترا ایمّان بیاریٚت که شما چه من دیستگ‌اَنت. 12 یَکین بزانیٚت، هرکَس که په من ایمّان بیاریت، هرچے که منَ کنان، آ هم کتَ کنت. مستریٚن کار هم کنت، چیّا که من پتئے کِرّا رئوان و 13 هرچے که په منی ناما بلۆٹیٚت، آ واهگا سرجمَ کنان، تانکه پت مان وتی چُکّا شان و شئوکت پیٚداک بکنت. 14 اگن چیزے په منی ناما بلۆٹیٚت، په شما سرجم تئیارَ کنان.

هُدائے پاکیٚن روه، بزان روه اُلکُدُسئے راه دئیگئے واده

15 «اگن شمارا منا دۆست اِنت، منی هُکما هم په جان و دلَ مَنّیٚت و 16 من چه پتا|پِت: لۆٹان، آ شمارا دگه پُشت و پناهے دنت تان مُدام شمئے درنیاما بمانیت. 17 بزان اے راستیئے هما روه|پاکیٚن روه (روه اُلکُدُس): اِنت که جهان آییا مَنّتَ نکنت، چیّا که آییا نگندیت و پجّاهَ نیاریت. بله شما آییا پجّاهَ کاریٚت، په اے سئوبا که آ شمئے کِرّا مانیت و شمئے درونّا اِنت. 18 شمارا یَتیم و چۆرئوَ نکنان، شمئے کِرّا پِرَ ترّان. 19 کمّیٚن وهدیٚا رَند، جهان پدا منا نگندیت، بله شما منا گندیٚت. پمیٚشا که من زندگ آن، شما هم زندگَ مانیٚت. 20 آ رۆچی زانیٚت که من پتئے زاتا آن و شما منی جانا و من شمئیگا. 21 آ کَسا که منی هُکم گۆن اَنت و آ هُکمانی سرا کارَ کنت، هماییا منا دۆست اِنت. آ که منا دۆستَ داریت، آ منی پتا هم دۆستَ بیت. منا هم آ دۆستَ بیت و وتا په آییا زاهرَ کنان.» 22 یَهودا اِسْکَریوتیا نه، آ دگه یَهودایا جُست کت: «او واجه! په چے وتا په ما زاهرَ کنئے بله په جهانا نه؟» 23 ایسّایا پسّئو دات: «آ کَس که منا دۆستَ داریت، هما هبرانی سرا کارَ کنت که من گوَشتگ‌اَنت و منی پتا|پِت: هم آ دۆستَ بیت، ما آییئے کِرّا رئویٚن و آییئے گورا مانیٚن. 24 آ کَس که منا دۆستَ نداریت، منی هبرانی سرا کارَ نکنت. اے هبران که شما چه منَ اِشکنیٚت منی نه‌اَنت، هما پتئیگ اَنت که منا راهی داتگ. 25 اے هبرُن وهدے گوَشتنت که اَنگت شمئے درنیاما آن. 26 بله شمئے پُشت و پناه، آ پاکیٚن روه|پاکیٚن روه (روه اُلکُدُس): که پت په منی ناما رئوانَ کنت، درستیگیٚن چیزان شمارا سۆجَ دنت. آ هبر که من گۆن شما گوَشتگ‌اَنت، شمارا آیانی یات و تْرانَگا پرّیٚنیت. 27 «من شمارا دلجمی و آسودگیَ دئیان، وتی آرامش و آسودگیا په شما بکشان. جهانا اے واک نیٚست تان هما آسودگیا شمارا بدنت که منَ دئیان. شما نگران و دلتَپَرکه مبیٚت. 28 شما اشکت، من گوَشت که رئوان، بله پدا شمئے کِرّا پِرَ ترّان. اگن منۆ دۆست ببوتیٚن، شما چه اے هبرا شادانَ بوتیٚت که من پتئے|پِت: کِرّا رئوان، چیّا که پت چه من مستر اِنت. 29 پمیٚشا، پیٚش چه اے کارئے سرجم بئیگا گوَشتُن، وهدے که چُشَ بیت و تُپاکَ کپیت، ایمّان بیاریٚت. 30 نون گۆن شما باز هبرَ نکنان، چیّا که اے جهانئے ناراهیٚن هُکمران، بزان شئیتانَ کئیت. آییا منی سرا هچ واک و زۆرے نیٚست. 31 بله من هما کارانَ کنان که پتا منا هُکم کتگ، تان جهان بزانت که منا پت دۆست اِنت. پاد آییٚت، چه اِدا رئویٚن.

یَهیا 15

اَنگورئے اَسْلیگیٚن دْرچک

1 «من اَنگورئے اَسْلیگیٚن دْرچک آن و منی پت|پِت: باگپان. 2 منی هر ٹالا که بَرَ نیاریت، گُڈیت و هر ٹالے که گْرانبرَ بیت، آییا پاک و سَلّهَ کنت تان گیٚشتریٚن نیبگ بیاریت. 3 شما گۆن منی هبران پاک بوتگیٚت. 4 شما منی جانا بمانیٚت و من شمئے. هما ڈئولا که ٹالے، اگن گۆن دْرچکا هۆر مبیت، بَرَ ندنت، شما هم، اگن گۆن من هۆر مبیٚت، بَر داتَ نکنیٚت. 5 من دْرچک آن و شما ٹال. هرکَس گۆن من بمانیت و من گۆن آییا، بازیٚن نیبگے کاریت، چیّا که شما جِتا چه من هچ کارے کتَ نکنیٚت. 6 اگن کَسے گۆن من ممانیت، یک ٹالیٚئے ڈئولا دئور دئیگَ بیت و هُشکَ ترّیت. مردم هُشکیٚن ٹالان مُچَّ کننت و سۆچنت. 7 اگن منی جانا بمانیٚت و منی هبر شمئے دلا بنندنت، هرچے که بلۆٹیٚت، شمئے هاجت سرجمَ بنت. 8 منی پتا گۆن همے کارا شان و شئوکتَ رسیت که شما بازیٚن بَر و نیبگ بیاریٚت و منی مُرید ببیٚت. 9 «هما ڈئولا که پتا|پِت: منا دۆست بوتگ، منا هم شمارا دۆست بوتگ. منی مِهرانی ساهِگا بمانیٚت. 10 اگن منی هُکمانی سرا کار بکنیٚت، منی مِهرانی تها مانیٚت، اَنچش که من وتی پتئے هُکمانی سرا کار کتگ و آییئے مِهرانی تها ایٚمِن نِشتگان. 11 اے هبرُن گۆن شما پمیٚشا گوَشتنت، تانکه منی شادمانیئے واهند ببیٚت و شمئے شادمانی سرجم ببیت. 12 منی هُکم اِش اِنت که: شما یکدگرا دۆست بداریٚت، هما ڈئولا که من شمارا دۆست داشتگ. 13 چه اِشیا ٹوهتریٚن مِهر نیٚست که مردم وتی ساها په دۆستا ندر بکنت. 14 اگن شما منی هُکمانی سرا کار بکنیٚت، منی دۆست ایٚت. 15 دگه شمارا گُلام و بندهَ نگوَشان، چیّا که گُلامَ نزانت واجه چے کنت. من شمارا وتی دۆست زانت، په اے هاترا که هرچے چه پتا اشکتُن، گۆن شما گوَشت و بئیان کت. 16 شما منا گچیٚن نکتگ، من شمارا گچیٚن کتگ و رئوان داتگ که برئویٚت و نیبگ بیاریٚت، اَبَدمانیٚن نیبگ. آ وهدی، هرچے په منی ناما چه پتا بلۆٹیٚت، شمارا دنت. 17 منی هُکم په شما همِش اِنت: یکدگرا دۆست بداریٚت.

جهانئے بیٚزاری

18 «اگن دنیا|دنیا: چه شما بیٚزار اِنت، بزانیٚت که پیٚش چه شما چه من بیٚزار بوتگ. 19 اگن شما اے دنیایی ببوتیٚنیٚت، دنیایا هم شمارا وتیگانی ڈئولا دۆستَ بوت. بله پمیٚشا که شما دنیایی نه‌ایٚت و من شمارا چه اے دنیایا گچیٚن کتگ و در چِتگ، نون دنیا چه شما بیٚزار اِنت. 20 چه اے هبرا که من گۆن شما گوَشتگ‌اَت: ‹گُلام چه واجها مسترَ نبیت،› بے‌هئیال مبیٚت. اگن آیان منا آزار رسیٚنتگ، شمارا هم آزارَ دئینت. اگن منی هبرِش زرتگ، شمئے هبرا هم زورنت. 21 منی نامئے سئوبا اِنت که گۆن شما اے ڈئولا کننت، چیّا که منی رَه دئیۆکا نزاننت. 22 اگن من میاتکیٚنان و گۆن آیان اے گپّ مجتیٚننت، آ بےمئیار اتنت. بله انّون آیان، په وتی گناهان هچ اُزرے نیٚست. 23 هرکَس که چه من بیٚزار اِنت، چه منی پتا|پِت: هم بیٚزار اِنت. 24 اگن آیانی درنیاما آ کار که چه دگرانی وسّ و توانا در اَنت من مَکُتیٚننت، آ بےمئیار اتنت. بله نون، آیان اے کار دیستگ‌اَنت و اَنگت چه من و منی پتا بیٚزار اَنت. 25 آیانی شَریَتئے|شَریَت: اے هبر که گوَشیت، ‹بے دَلیر و سئوب چه من بیٚزار بوتگ‌اَنت،› اے ڈئولا راست و پدّر بوت. 26 بله وهدے شمئے آ پُشت و پناهَ کئیت، بزان راستیئے پاکیٚن روه|پاکیٚن روه (روه اُلکُدُس): که آییئے سَرچمّگ پت اِنت، هماییا که من چه پتئے نیٚمگا رئوانَ کنان، آ منی بارئوا گْواهیَ دنت. 27 شما هم منی گْواه و شاهدَ بیٚت، چیّا که چه هما بُنگیٚجا گۆن من بوتگیٚت.

یَهیا 16

1 «اے چیزُن گۆن شما گوَشتنت که شمئے باور سُست مبیت. 2 بزانیٚت که شمارا چه پرستشگاه و کَنْیسَهان درَ گیٚجنت. یک وهدے کئیت، آ کَس که شمارا کُشیت، گُمانَ کنت گۆن وتی اے کارا په هُدایا هِزمتَ کنت. 3 اے کاران گۆن شما کننت، چیّا که نه پتا|پِت: زاننت و نه منا. 4 اے هبرُن شمارا په اے هاترا گوَشتنت، وهدے که تُپاک کپت و چُش بوت، منی گوَشتگیٚن هبرانی هئیال و ترانَگا بکپیٚت. اے چیزُن چه اَولا په شما نگوَشتنت، چیّا که من وت گۆن شما گۆن اَتان.

هُدائے پاکیٚن روه، بزان روه اُلکُدُسئے کار

5 «انّون وتی رَه دئیۆکئے کِرّا رئوان بله هچکَس چه شما جُستَ نکنت که: ‹کجا رئوئے؟› 6 شمئے دل چه گَما پُرّ بوت، چیّا که من اے هبر گۆن شما گوَشتنت. 7 بله من راستیٚنا گوَشان که منی رئوگ په شما شرتر اِنت. چیّا که اگن مرئوان، شمئے پُشت و پناه شمئے درنیاما نیئیت، بله منَ رئوان و آییا په شما رئوانَ کنان. 8 وهدے که آ کئیت، جهانا گناه و راستی و اَدل و هُکمئے بارئوا سهیگ و مئیاریگَ کنت. 9 گناها پیٚشَ داریت، چیّا که په من ایمّانِش نیاورت؛ 10 راستیا زاهرَ کنت، چیّا که من پتئے|پِت: کِرّا رئوان و شما دگه منا نگندیٚت؛ 11 اَدل و هُکما پَجّاریٚنیت، چیّا که اے جهانئے نالاهکیٚن سَردار، شئیتان، مئیاریگ کنگ بوتگ. 12 بازیٚن چیزے هست‌اَنت که باید اِنت گۆن شما بگوَشان، بله شمارا اے وهدی آیانی اِشکنگئے واک و توان نیٚست. 13 آ که راستیئے روه|پاکیٚن روه (روه اُلکُدُس): اِنت، کئیت. آ شمارا په سرجمیٚن راستیا رَهدَربَریَ کنت. چیّا که وتسر چیزے نگوَشیت، تهنا چه هما چیزان که اِشکنت، هبرَ کنت و شمارا چه دیٚم آیۆکیٚن چیزان سَرپدَ کنت. 14 آ منی شان و شئوکتا زاهرَ کنت، چیّا که هر هال و هبرے که چه منَ گیپت، شمارا سَهیگَ کنت. 15 هرچے که منی پتا هست‌اِنت، منیگ اَنت. پمیٚشا گوَشتُن که چه منَ زوریت و شمارا سَهیگَ کنت.

گَم و شاده

16 «چه گْونڈیٚن وهدے رَند، منا نگندیٚت، بله پدا، کَمُّکے رَندترا منا گندیٚت.» 17 گڑا چه مُریدان لهتیٚنا گۆن یکدگرا گوَشت: «په چے آ گوَشیت: ‹چه گْونڈیٚن وهدے رَند منا نگندیٚت، بله پدا، کَمُّکے رَندترا منا گندیٚت،› یا اے هبر که آ گوَشیت: ‹پتئے|پِت: کِرّا رئوان،› آییئے مَکسَد چی اِنت؟» 18 آیان وت‌مان‌وتا گوَشت: «اے ‹گونڈیٚن وهد› که آییئے بارئوا هبرَ کنت، چی اِنت؟ ما نزانیٚن چے گوَشیت؟» 19 ایسّایا زانت که آ لۆٹنت اے بارئوا چه آییا چیزے جُست بگرنت. گڑا گوَشتی: «شما اے بارئوا که من هبر کت گۆن یکدگرا جُست و پُرسا ایٚت. من شمارا گوَشت که ‹چه یک گونڈیٚن وهدے رَند دگه منا نگندیٚت، بله کَمُّکے رَند، پدا منا گندیٚت.› باریٚن شمئے گپّ و تْران همے بارئوا اَت؟ 20 باور کنیٚت و بزانیٚت که شما اَرسَ ریٚچیٚت و مان یک اَندۆه و وت‌اۆمانے کپیٚت، بله جهان شادهَ کنت. شما گَمناک و پُرسیگَ بیٚت، بله شمئے اے گَم په شادمانی بدلَ بیت. 21 یک جنیٚنے وتی چِلّگیئے وهدا دردَ کَشّیت، بله اَنچش که نُنُّک پیٚداکَ بیت، وتی دردانَ شمۆشیت، پمیٚشا که نۆکیٚن انسانے ودی بوتگ. 22 شما هم انّون، همے ڈئولا گَمناک ایٚت، بله شمارا پدا گندان. آ وهدی، شادمانَ بیٚت و شمئے وشّیان هچکَس پَچ گپتَ نکنت. 23 آ رۆچا دگه چیزے چه من جُستَ نکنیٚت. باور کنیٚت، هر چیزے که په منی ناما چه پتا|پِت: بلۆٹیٚت، شمارا دنت. 24 تان اے وهدی شما چیزے په منی ناما نلۆٹتگ، بلۆٹیٚت تان شمئے دستا بکپیت و شمئے شادمانی سرجم و سرریٚچ ببیت.

جهانئے سرا گیرایی و بالادستی

25 «تان اے وهدی، من گۆن شما په راز و رَمز هبر کتگ، بله وهدے کئیت که په راز و رمز هبر مکنان، تچک و پدّر پتئے|پِت: بارئوا گۆن شما هبر بکنان. 26 وهدے که آ رۆچَ کئیت، شما وتی واهگا منی نامئے سرا چه هُدایا لۆٹیٚت و منَ نگوَشان که په شمئیگی چه پتا لۆٹان. 27 چیّا که پتا وت شمارا دۆست اِنت، په اِشی که شمارا منا دۆست بوتگ و مَنّتگۆ که من چه هُدائے نیٚمگا آتکگان. 28 من چه پتئے کِرّا آتکگ و اے جهانا سر بوتگان، انّون هم اے جهانا رَمبیٚنان و پتئے نیٚمگا رئوان.» 29 مُریدان گۆن آییا گوَشت: «نون رۆشن و پکّا بے راز و رمز هبر کنگا ائے. 30 نون دلجم ایٚن که تئو سجّهیٚن چیزانَ زانئے. دگه زلورت نه‌اِنت کَس چیزے چه تئو سر و سۆج بکنت. پمیٚشا مارا باور اِنت، تئو چه هُدائے نیٚمگا آتکگئے.» 31 ایسّایا پسّئو دات: «نون شمارا باور اِنت. 32 بچاریٚت، یک وهد و ساهتے کئیت و چه همے انّون بُنگیٚج بوتگ، شما درستیگیٚن تَک و پَرکَ بیٚت و هرکَس وتی راها رئوت. منا تهنا و ایٚوک یلهَ دئییٚت، بله گۆن اے درستیگیٚنان، من تهنا نه‌آن، چیّا که منی پت گۆن من اِنت. 33 اے چیزُن په شما گوَشتنت تان گۆن منی هَمتِپاکیا شمارا آسودگی برسیت. مان جهانا شمارا درد و رنجَ رسیت، بله دلیٚر ببیٚت که من اے جهانئے سرا سۆبیٚن بوتان.»

یَهیا 17

په مُریدان دْواهئیر

1 چه اے هبران و رَند، ایسّایا دیٚم په آسمانا چارت و گوَشتی: «او پت|پِت:! آ وهد و ساهت رَسِتگ، وتی چُکّا شان و شئوکت بدئے تانکه چُکّ ترا اِزَّت و شان بدنت. 2 تئو درستیگیٚن مردمانی اِهتیار آییئے دستا داتگ، تان هما مردم که تئو په آییا بکشاتگ‌اَنت، آیان نمیرانیٚن زندمان|نمیرانیٚن زند: بدنت. 3 او یکّ و بَرهَکّیٚن هُدا! نمیرانیٚن زند و زندمان همِش اِنت که آ ترا بزاننت و تئیی شۆن داتگیٚن ایسّا مَسیها|مَسیه: پجّاه بیارنت. 4 آ کار که تئو منی ڈُبّه و اُگدَها اِشتگ‌اَت، من سرجم کت و مان جهانا تئیی مزنی و شئوکت زاهر و پدّر کت. 5 او پت! انّون منا وتی پیٚشگاها شان و شئوکت بدئے، هما شئوکتے که منا پیٚش چه اے جهانئے جۆڑیٚنگا تئیی کِرّا هست‌اَت. 6 «من تئیی نام، په آیان که تئو چه اے جهانا گچیٚن کتگ و په من بکشاتگ‌اتنت، پَجّاریٚنت. آ تئییگ اتنت و تئو منا بکشاتنت. آیان تئیی هبرانی سرا کار کتگ. 7 انّون آیان زانت، آ چیز که تئو منا داتگ‌اَنت، په راستی چه تئیی نیٚمگا اَنت. 8 چیّا، آ هبر که تئو منا داتگ من په آیان سر کتنت و آیان هم مَنِّت. نون آیان په دل زانت که من چه تئیی نیٚمگا آتکگان و باورَ کننت که تئو منا رئوان داتگ. 9 «من په آیان دْوا کنان، نه په سجّهیٚن جهانا. من په آ مردمان دْوا کنان که تئو منا بکشاتگ‌اَنت، په چے که تئییگ اَنت. 10 آ که منیگ اَنت، آ سجّهیٚن تئییگ اَنت، آ که تئییگ اَنت، منیگ اَنت و منی شان و شئوکت چه آیان زاهر و پدّر بوت. 11 من دگه اے جهانا نمانان، بله آ اَنگت جهانا هست‌اَنت و من تئیی کِرّا کایان. او پاکیٚن پت|پِت:! گۆن هما نامئے زۆر و توانا که تئو منا داتگ، آیانی نگهپانیا بکن تانکه یکّ ببنت، هما وڑے که ما یکّ ایٚن. 12 تان وهدے که من گۆن آیان بوتگان، گۆن هما نامئے زۆر و توانا که تئو منا داتگ، آیانی نگهپانی‌اُن کتگ. هچ یکّے چه آیان تباه و هلاک نبوت، بگئیر چه آ یکّیٚن، که وت هلاکتئے لاهک اَت، تان آ چیز که پاکیٚن کتابَ گوَشیت، پوره ببیت و تُپاک بکپیت. 13 «انّون تئیی گورا کایان. پیٚش چه اے جهانئے یله دئیگا، اے هبرانَ گوَشان تانکه چه منی شادمانیا سرریٚچ ببنت. 14 من تئیی هبر په آیان رسیٚنت. پمیٚشا که آ اے دنیایی|دنیا: نه‌اَنت، دنیا چه آیان بیٚزار اِنت، اَنچش که من چه اے دنیایا نه‌آن. 15 تئیی درگاها اے دْوایا نکنان که آیان چه دنیایا ببرئے، دْوا کنان که آیان چه شِرّ و شئیتانا برَکّیٚنئے. 16 هما ڈئولا که من اے دنیاییے نه‌آن، آ هم نه‌اَنت. 17 آیان گۆن وتی راستیا پاک بدار، تئیی هبر راستی اِنت. 18 هما ڈئولا که تئو منا مان جهانا رئوان دات، من هم آ مان جهانا رئوان کتنت. 19 انّون په همایانی هاترا وتا گۆن پاکی جِتا و نِشانَ کنان، تانکه آ هم گۆن راستیا سَپا و نشان ببنت. 20 «تهنا په اِشان دْوا نکنان، په آ مردمان هم که چه اِشانی کُلئو و گْواهیا منی سرا ایمّانَ کارنت، 21 تانکه آ درستیگیٚن یکّ ببنت. او پت|پِت:! هما ڈئولا که تئو منی جانا ائے و من تئیی زاتا، آ هم گۆن ما ببنت و جهان ایمّان بیاریت که تئو منا رئوان داتگ. 22 آ مزنی و شئوکت که تئو منا داتگ‌اَت من په آیان دات و رَسیٚنت تانکه آ یکّ ببنت، هما ڈئولا که ما یکّ ایٚن، 23 من آیانی جانا بمانان و تئو منی جانا، تانکه آ چه یکّی و یکّوییا سرریٚچ ببنت. آ وهدی، جهانَ زانت که تئو منا رئوان داتگ و اَنچش که منا دۆستِت بوتگ، ترا آ هم دۆست بوتگ‌اَنت. 24 «او پت|پِت:! منی واهگ اِش اِنت، آ که تئو منا بکشاتگ‌اَنت گۆن من همۆدا یکجاه ببنت که من آن، تان هما شئوکتا بگندنت که تئو منا بکشاتگ، چیّا که چه جهانئے جۆڑیٚنگا پیٚسر هم، تئو منا دۆست داشتگ. 25 او منی آدلیٚن پت! هر چُنت که جهانا ترا نزانت و پَجّار نکت، من ترا زانت و پجّاه آورت. نون اے هم زاننت که تئو منا رئوان داتگ. 26 من تئیی نام په آیان پَجّاریٚنت و پدا هم پَجّاریٚنان، تان هما مِهر که ترا په من هست‌اِنت، آیانی دل و جانا هم ببیت و من آیانی دل و جانا ببان.»

یَهیا 18

ایسّائے دستگیر کنگ

1 چه اے هبران و رَند، ایسّا گۆن وتی مُریدان کِدْرونئے شیٚپئے آ دستا شت. اۆدا یک باگے هست‌اَت، ایسّا و آییئے مُرید همۆدا شتنت. 2 یَهودایا، که آییئے دْرۆهیٚنۆک اَت، آ جاگَه زانت، چیّا که ایسّا و آییئے مُرید گیٚشتر همۆدا شتنت. 3 گڑا، یَهودایا هُکومتئے پئوجی گۆن پرستشگاهئے سپاهیگان، که چه مزنیٚن دینی پیٚشوا و پَریسیانی|پَریسی: نیٚمگا رئوان دئیگ بوتگ‌اتنت، زرتنت و گۆن چراگ و کَندیلّ و سِلاه همراه کت و هما باگا برتنت. 4 ایسّایا زانت که آییئے سرا چۆنیٚن کار کپگی اِنت، دیٚما شت و جُستی کت: «کئیا شۆهازَ کنیٚت؟» 5 گوَشتِش: «ایسّا ناسِریئے پدا گردیٚن.» ایسّایا پسّئو دات: «من آن!» یَهودا، ایسّائے دْرۆهیٚنۆک هم همۆدا اَت. 6 وهدے که ایسّایا گوَشت: «من آن،» آ پُشتا کنزّان کنزّان زمینّا کپتنت. 7 گڑا ایسّایا پدا جُست کت: «کئیی رَندا گردیٚت؟» آیان پسّئو دات: «ایسّا ناسِریئے.» 8 ایسّایا درّایٚنت: «من که شمارا گوَشت: من آن. اگن منی رَندا گردیٚت، اِشان بِلّیٚت که رئونت.» 9 ایسّایا اے گوَشت تان آییئے پیٚسریگیٚن هبر په سر برسیت و تُپاک بکپیت: «هچ یکّے اچ آیان که تئو منا داتگ‌اتنت تباه و هلاک نبوت.» 10 آ وهدی، شَمون پِتْرُسا زهمے که گۆن اَت کَشّت و یک زَربتے په مستریٚن دینی پیٚشوائے نئوکرا جت و آییئے راستی گۆشی سِست. نئوکرئے نام مَلْکوس اَت. 11 ایسّایا گۆن پِتْرُسا گوَشت: «وتی زهما جُتکا کن! باریٚن آ جاما نۆش مکنان که پتا|پِت: منا داتگ؟»

ایسّا مستریٚن دینی پیٚشوائے دیٚم په دیٚما

12 گڑا آ هُکومتی سپاهیگ و سربازان گۆن وتی سرمستر و یَهودی سپاهیگان همراه، ایسّا دستگیر کت و مُهر و مُهکم بست. 13 اَولا ایسّااِش هَنّائے کِرّا برت، که آ کیاپائے جَنئے پت اَت. کیاپا آ سالا، مستریٚن دینی پیٚشوا|مستریٚن دینی پیٚشوا: اَت. 14 اے هما کیاپا اَت که گۆن یَهودیانی گوَشتگ‌اَت: «سرجمیٚن کئومئے تباهیئے بدلا، یک مردمیٚئے کُشگ گهتر اِنت.»

پِتْرُسئے نمنّگ

15 شَمون پِتْرُس و یک دگه مُریدے ایسّائے پدا رئوان بوت و شتنت. پمیٚشا که آ دگه مُریدا گۆن مستریٚن دینی پیٚشوایا پَجّارۆکی هست‌اَت، گۆن ایسّایا همراه، مستریٚن دینی پیٚشوائے پیٚشجاها پترت. 16 بله پِتْرُس ڈنّا دَروازگئے نزّیکا اۆشتات. گڑا آ مُرید که گۆن مستریٚن دینی پیٚشوایا پَجّارۆک اَت، ڈنّا در بوت و یک چیزے دروازگپانیٚن مۆلدئے گۆشا گوَشت و پِتْرُسی تۆکا برت. 17 آ مۆلدا پِتْرُسئے نیٚمگا دیٚم ترّیٚنت و گوَشتی: «مگن تئو اچ اے مردئے مُریدان نه‌ائے؟» آییا گوَشت: «نه، نه‌آن!» 18 هِزمتکار و سپاهیگان آسے رۆک کتگ‌اَت، چیّا که هئوا سارت اَت. آسئے کِرّا اۆشتاتگ‌اتنت و وتا گرم کنگا اتنت. پِتْرُس هم آیانی کِرّا اۆشتاتگ‌اَت و وتا گرمی کت.

چه ایسّایا جُست و پُرس

19 مستریٚن دینی پیٚشوایا چه ایسّایا، آییئے مُرید و تالیم و سَبَکانی بارئوا لهتیٚن جُست و پُرس کت. 20 ایسّایا پسّئو دات: «من سجّهیٚنانی دیٚم په دیٚما رۆشن و پکّا گپّ و هبر کتگ. مُدام مان کَنْیسَهان و مزنیٚن پرستشگاها|پرستشگاه: همۆدا که درستیگیٚن یَهود اۆدا مُچَّ بنت، درس و سَبَک داتگ و هچبر په پناه و چیٚرکایی چیزے نگوَشتگ. 21 گڑا په چے چه من جُستَ گرئے؟ چه همایان جُست بگر که منی گپّ و هبرِش اشکتگ‌اَنت. آ زاننت من چے گوَشتگ.» 22 ایسّایا که اے گوَشتنت، یک سپاهیگے اۆدا اۆشتاتگ‌اَت، ایسّایی شَهماتے جت و گوَشتی: «مستریٚن دینی پیٚشوایا اے ڈئولا پسّئوَ دئیئے؟» 23 ایسّایا درّایٚنت: «اگن من رَدیٚن هبرے کتگ، منا مئیاریگ بکن، اگن راستُن گوَشتگ، په چے جنئے؟» 24 گڑا هَنّایا ایسّا دست بَستکا، مستریٚن دینی پیٚشوا|مستریٚن دینی پیٚشوا:، کیاپائے کِرّا دیٚم دات.

پِتْرُس دگه هم ایسّایا نمنّیت

25 شَمون پِتْرُس همۆدا اۆشتاتگ‌اَت و وتا گرم کنگا اَت. لهتیٚنا جُست کت: «زانا، تئو چه آییئے مُریدان نه‌ائے؟» آییا نمنِّت و گوَشتی: «نه، نه‌آن.» 26 چه مستریٚن دینی پیٚشوائے هِزمتکاران یکّے، هما مردئے سیاد اَت که پِتْرُسا آییئے گۆش بُرّتگ‌اَت. آییا گۆن پِتْرُسا گوَشت: «من وت ترا گۆن آییا آ باگا ندیست؟» 27 پِتْرُسا پدا هم نمنِّت. همے وهدا اَناگت کْرۆسا بانگ دات.

ایسّا پیلاتوسئے دیٚم په دیٚما

28 سَباها پَگّاه، ایسّااِش چه کیاپائے کِرّا والیئے جاگاها برت. یَهود، آ کۆٹا نَشُتنت تانکه ناپاک مبنت و سَرگْوَزئے ائییدئے|پِسَه: وَراکا وارت کت بکننت. 29 گڑا پیلاتوس|پیلاتوس: آتک و چه آیانی جُست کت: «اے مردئے سرا شمئے بُهتام چی اِنت؟» 30 آیان پسّئو ترّیٚنت: «اگن مئیاریگ مبوتیٚن ما تئیی کِرّا نیاورت.» 31 پیلاتوسا گوَشت: «آییا ببریٚت و گۆن وتی دینی رهبندان په آییا هُکم و شئورے ببُرّیٚت.» یَهودیان پسّئو دات: «شمئے هُکم و رهبندانی سرا، مارا هچکَسیٚئے کۆشئے اِهتیار نیٚست.» 32 آهِرا، هما ڈئولا که ایسّایا وتی مَرکئے بارئوا گوَشتگ‌اَت، هما داب بوت. 33 رَندا پیلاتوس|پیلاتوس:، وتی کۆٹ و کلاتا شت ایسّایی همۆدا لۆٹایٚنت و جُستی کت: «هئو! باریٚن تئو یَهودیانی بادشاه ائے؟» 34 ایسّایا پسّئو دات: «اے تئیی جندئے گپّ و هبر اِنت یا ترا اے ڈئولا گوَشتگِش؟» 35 پیلاتوسا گوَشت: «زانا، من یَهودے آن؟ تئیی وتی کئوم و مزنیٚن دینی پیٚشوایان ترا منی کِرّا آورتگ. چی‌اِت کتگ؟» 36 ایسّایا پسّئو دات: «منی بادشاهی، دنیایی|دنیا: بادشاهیے نه‌اِنت. اگن منی بادشاهی دنیایی بادشاهیے ببوتیٚن، منی هِزمتکاران جنْگَ کت تانکه یَهودیانی دستا مکپان. بله منی بادشاهی دنیایی نه‌اِنت.» 37 پیلاتوسا|پیلاتوس: گوَشت: «اَچه، تئو بادشاهے ائے؟!» ایسّایا گوَشت: «تئو وت گوَشگا ائے که من بادشاه آن. من په همے هاترا ودی بوتگ و دنیایا|دنیا: آتکگان، تان په راستیا گْواهی بدئیان. هرکَسا که راستی دۆستَ بیت، منی هبران گۆشَ داریت.» 38 پیلاتوسا جُست کت: «راستی چی اِنت؟» اِشیئے گوَشگا و رَند، پیلاتوس پدا یَهودیانی کِرّا شت و گوَشتی: «من په اے مردا هچ مئیارے نگندان. 39 بله گۆن شمئے رَسما، من سَرگْوَزئے ائییدئے|پِسَه: رۆچا، یک بندیگے په شما آزاتَ کنان. باریٚن، لۆٹیٚت که یَهودیانی بادشاها آزات بکنان؟» 40 آ درستیگیٚنان کوکّار کت: «نه، آییا نلۆٹیٚن! باراباسا آزات کن!» باراباس، یک یاگیے اَت.

یَهیا 19

یَهودیانی کیٚنگ و پیلاتوسئے دودلی

1 آ وهدی، پیلاتوسا|پیلاتوس: هُکم دات ایسّایا شَلّاک بجننت. 2 پئوجیان تاجے چه شِزّ و کُنٹّگان جۆڑیٚنت و ایسّائے سرا دات، جَمورنگیٚن کَباهے هم گورا داتِش. 3 آییئے کِرّا آتکنت و په تَژن گوَشتِش: «دْرود و دْرَهبات، او یَهودیانی بادشاه!» چَلاپک و شَهماتِش هم جت. 4 پیلاتوس پدا یَهودیانی کِرّا آتک و گوَشتی: «بچاریٚت! آییا شمئے کِرّا کاران تان بزانیٚت که من په آییا هچ مئیارے نگندان.» 5 ایسّا که آییا کُنٹّگیٚن تاجے سرا و جَمورنگیٚن کَباهے گورا اَت، ڈنّا در کپت. پیلاتوسا گوَشت: «بچاریٚت! اے مرد همِدا اِنت!» 6 وهدے که مزنیٚن دینی پیٚشوایان و آیانی سپاهیگان آ دیست، کوکّارِش کت: «دارئے سرا بدْرنجیٚتی! میٚهکُٹّی کنیٚت! سَلیبی بکَشّیٚت!» پیلاتوسا گوَشت: «شما وت آییا سَلیب بکَشّیٚت. من هچ وڑیٚن مئیارے په آییا نگندان.» 7 یَهودیان پسّئو دات: «مارا شَریَتے|شَریَت: هست‌اِنت که گۆن آییئے رهبندان، باید اِنت آ کُشگ ببیت، چیّا که هُدائے چُکّیئے|هُدائے چُکّ: داوایی کتگ.» 8 وهدے که پیلاتوسا|پیلاتوس: اے اشکت، چه پیٚشا گیٚشتر ترسی جانا کپت. 9 وتی کۆٹ و جاگاها شت و چه ایسّایا جُستی کت: «تئو کُجیگی ائے؟» ایسّایا پسّئو ندات. 10 پیلاتوسا گوَشت: «باریٚن، منا پسّئوَ ندئیئے؟ مگن تئو نزانئے که تئیی آزاتی و هم تئیی دار کَشّگئے اِهتیار منی دستا اِنت؟» 11 ایسّایا پسّئو دات: «اگن هُدایا ترا اے اِهتیار مَداتیٚن، ترا هچ واک و توانے منی سرا نیٚست‌اَت. پمیٚشا، هما که منا تئیی دستا داتگی، گیٚشتر تکسیربار اِنت.» 12 اچ اِد و رَند، پیلاتوسا آییئے آزات کنگئے جُهد کت، بله یَهودیان کوکّارَ کت: «اگن اے مردا آزات بکنئے، کئیسرئے دۆستواه نه‌ائے. هرکَس وتا بادشاه بزانت و بلیٚکیت، کئیسرئے دُژمن اِنت.» 13 وهدے که پیلاتوسا|پیلاتوس: اے اشکت، ایسّایی ڈنّا در گیٚتک و وت یک جاهے که آییا «سِنْگپَرْشَ» گوَشنت و په اِبرانی زبانا «جَبّاتا» بیت، په هُکم کنگا نِشت. 14 سَرگْوَزئے|پِسَه: تئیاریئے رۆچئے نیٚمرۆچا، پیلاتوسا گۆن یَهودیان گوَشت: «بچاریٚت، شمئے بادشاه همِدا اِنت!» 15 بله آیان کوکّار کت: «گاری کن! سَلیبی کَشّ!» پیلاتوسا گوَشت: «باریٚن، شما لۆٹیٚت که شمئے بادشاها بکُشان؟» مزنیٚن دینی پیٚشوایان گوَشت: «چه کئیسرا اَبیٚد، مارا دگه بادشاهے نیٚست.» 16 آهِرا، پیلاتوسا ایسّا پئوجیانی دستا دات تان آییا دارئے سرا بدْرنجنت. گڑا آیان ایسّا برت.

ایسّا و سَلیب

17 ایسّایا سَلیبئے|سَلیب: کُنٹّ بَڈّا اَت و «کامپۆل» نامیٚن جاگَهے برتِش، که په اِبرانی زبانا «جُلْجُتا» گوَشگَ بیت. 18 همۆدا آاِش زرت و مان سَلیبئے کُنٹّا گُلمیٚه جت. گۆن آییا دگه دو مردمِش هم میٚهکُٹّ کتنت، یکّے راستیٚن و آ دگه چپّیٚن نیٚمگا. ایسّا، آ دویٚنانی درنیاما اَت. 19 پیلاتوسئے|پیلاتوس: هُکما، مئیارنامگے نبشتِش تانکه سَلیبئے سرا دْرَنجگ ببیت و آ نبشتگ اے ڈئولا اَت: «ایسّا ناسِری — یَهودیانی بادشاه.» 20 چه یَهودیان بازیٚنیٚا اے مئیارنامگ وانت، چیّا که ایسّائے دار کَشّگئے جاگه چه شهرا دور نه‌اَت و په اِبرانی، لاتین و یونانی زبانان نبیسگ بوتگ‌اَت. 21 په همے سئوبا، یَهودیانی مزنیٚن دینی پیٚشوایان گۆن پیلاتوسا گوَشت: «‹یَهودیانی بادشاه› نبشته مکن، ‹کسے که وتا یَهودیانی بادشاهی زانتگ و لیٚکِتگ› بنبیس.» 22 پیلاتوسا پسّئو دات: «هرچے که من نبشتگ، نبشتگُن.» 23 چه سَلیب کَشّگا رَند، پئوجیان ایسّائے پُچّ زرتنت، چار بَهرا بَهر کتنت و هر یکّیٚا یک بَهرے زرت. بله ایسّائے یک دستگواپیٚن جامگے مَنت، که آییا هچ چاکے نیٚست‌اَت، سرجم و یَک‌گْواپ اَت. 24 گڑا آیان گۆن وت گوَشت: «بیاییٚت اِشیا ندرّیٚن، اِشیئے سرا پالَ جنیٚن، بچاریٚن باریٚن کئے کَٹّیت؟» گندیٚن، هما داب که هُدائے پاکیٚن کتابَ گوَشیت، هما ڈئولا بوت و تُپاک کپت: «منی پُچِّش وتی درنیاما بَهر کتنت و جامگئے سرا پالِش جت.» پئوجیان هم همے کار کت. 25 سَلیبئے|سَلیب: نزّیکا، ایسّائے مات گۆن وتی گهار، کْلیوپاسئے جَن مَریم و مَریم مَگْدَلیَّها اۆشتاتگ‌اتنت. 26 وهدے ایسّایا وتی مات دیست که هما دۆستناکیٚن مُریدئے کِرّا اۆشتاتگ، گۆن ماتا گوَشتی: «او بانُک! اے تئیی چُکّ اِنت.» 27 رَندا گۆن وتی مُریدا گوَشتی: «اے هم تئیی مات اِنت.» آ مُریدا، هما دمانا مَریم وتی لۆگا برت.

ایسّا ساهَ دنت

28 نون ایسّایا دیست که سجّهیٚن چیز سرجم بوتگ‌اَنت و په اِشی که پاکیٚن کتابئے هبر تُپاک بکپنت و په سر برسنت گوَشتی: «تنّیگ آن.» 29 چه تْرپشیٚن شرابا پُرّیٚن کونزّگے اۆدا ایٚر اَت. آیان یک اِسْپنجے زرت و شرابیٚن کت، هئیزرانیٚن داریٚئے سرا بست و ایسّائے لُنٹان پِر مُشت. 30 وهدے که ایسّایا په شرابا دَپ جت، گوَشتی: «هَلاس بوت!» رَندا سَری جَهل ایٚر آورت و ساهی دات.

ایسّائے پهلوگا نئیزهَ جننت

31 آ رۆچ، جُمَه و سَرگْوَزئے ائییدئے تئیاری گِرگئے رۆچ اَت. پمیٚشا یَهودیان نلۆٹت دارکَشّتگیٚنانی جۆن و جَسَد، آ مزنیٚن سَبَّتئے|سَبَّتئے رۆچ: رۆچا سَلیبئے|سَلیب: سرا لۆنجان ببنت. په همے هاترا، چه پیلاتوسا|پیلاتوس: لۆٹتِش تان آ سئییٚنانی ٹانگان بپرۆشنت و چه سَلیبانی سرا ایٚر بگیٚجنت. 32 گڑا پئوجی دیٚما آتکنت و آ دویٚنانی پاد که گۆن ایسّایا لۆنج اتنت، پرۆشتنت. 33 ایسّائے کِرّا که آتکنت، دیستِش آییا ساه داتگ. پمیٚشا آییئے پادِش نپرۆشتنت. 34 بله چه پئوجیان یکّیٚا، نئیزَهے ایسّائے پهلوگا جت که چه آییئے جۆنا هۆن‌آپ در کپت. 35 آ کَس که وت اے چیزانی شاهد بوتگ، اِشیا گوَشیت و آییئے شاهدی راست اِنت. آ زانت که راستیٚنا گوَشیت تان شما ایمّان بیاریٚت. 36 اے کار، هما ڈئولا پیٚش آتک تان پاکیٚن کتابئے هبر تُپاک بکپیت و په سر برسیت که گوَشیت: «آییئے هچ هڈّے پرۆشگَ نبیت.» 37 پاکیٚن کتاب، دگه یک جاگَهے هم گوَشیت: «آ هما کَسا چارنت که نئیزهِش جتگ.»

ایسّائے کَبر و کَپُن

38 رَندا، ایسُّپ رامَهی، که چه یَهودیانی ترسا چیٚرکایی ایسّائے مُرید اَت، پیلاتوسئے|پیلاتوس: کِرّا شت و ایسّائے جۆنئے برَگئے اِجازتی لۆٹت. پیلاتوسا اِجازت دات و آییا جَسَد برت. 39 نیکودیموس، هما که اَولی رَندا یک شپے ایسّائے گندُکا شتگ‌اَت، آتک و گۆن وت لهتیٚن هۆر و هئواریٚن مُرّ و ائوود و کَرْزاَرواهی آورت، که سی کیلوئے کِساس اتنت. 40 آیان ایسّائے جَسَد برت و گۆن یَهودیانی کَبر و کَپُنئے دۆد و رهبندان، گۆن وشبۆیٚن داروّان مان گُدیٚا پیٚتک. 41 هما سَلیبئے نزّیکا یک باگے اَت. اۆدا نۆکیٚن کَبرے اَت که اَنگت کَسے آییئے تها کَبر نبوتگ‌اَت. 42 په اِشی که یَهودیانی سَرگْوَزئے تئیاریئے رۆچ اَت و کَبر هم هما نزّیکا اَت، ایسّائے جسدِش همۆدا کَبر کت.

یَهیا 20

هالیگیٚن کَبر

1 هپتگئے اَولی رۆچا، بزان یکشَمبِها، سباها ماهَلّه که اَنگت تهار اَت، مَریم مَگْدَلیَّه کَبرئے سرا آتک و دیستی هما ڈۆک که کَبرئے دپا اَت، چه کَبرئے سرا دور کنگ بوتگ. 2 آ په مئیدان، شَمون پِتْرُس و ایسّائے هما مُریدئے کِرّا آتک که ایسّایا باز دۆست اَت. گوَشتی: «واجهِش چه کَبرا برتگ و نزانیٚن باریٚن کجااِش ایٚر کتگ.» 3 گڑا پِتْرُس و آ دگه مُرید راه گپتنت و دیٚم په کَبرا شتنت. 4 هر دویٚنان مئیدان کت، بله آ دگه مُرید چه پِتْرُسا گْوست و چه آییا پیٚسر کَبرا رَسِت. 5 آ دوتَل بوت و کَبرئے تۆکی چارت. کَپُنی دیست که همۆدا اَت، بله کَبرئے تها نَشُت. 6 رَندا شَمون پِتْرُس رَسِت و کَبرئے تها شت. آییا هم دیست که کَپُن همۆدا اِنت. 7 آ دستمال که ایسّائے سرا بستگ‌اَت، کَپُنئے کِرّا نه‌اَت، پیٚتکگ‌اَت و کمّے دورتر یک کِرّے ایٚر اَت. 8 رَندا، آ مُرید که اَولا کَبرئے سرا رَسِتگ‌اَت کَبرئے تها شت، دیستی و ایمّانی آورت. 9 چیّا که آیان، تان آ وهدی پاکیٚن کتابئے هبر سرکِچ نوارتگ‌اَت که آ باید اِنت چه مُردگانی درنیاما جاه بجنت. 10 گڑا آ دویٚن مُرید، وتی لۆگان پِر ترّتنت.

ایسّا په مَریم مَگْدَلیَّها زاهرَ بیت

11 مَریم چه کَبرا ڈنّ اۆشتاتگ‌اَت و گریٚتی. هما ڈئولا که گریٚوگا اَت دوتَل بوت و کَبرئے تۆکی چارت. 12 همۆدا که ایسّائے جَسَد ایٚر بوتگ‌اَت، دو اِسپیٚت پۆشیٚن پریٚشتگی|پریٚشتگ: دیست، یکّے سرونان نِشتگ‌اَت و آ دگه پادونان. 13 آیان گوَشت: «او جنیٚن! تئو په چے گریٚوگا ائے؟» آییا پسّئو دات: «منی واجهِش برتگ و نزانان کجا ایٚر کتگ.» 14 وهدے که اے گوَشتی، چَکّی ترّیٚنت و ایسّایی دیست همۆدا اۆشتاتگ‌اَت، بله پجّاهی نیاورت. 15 ایسّایا گۆن آییا گوَشت: «او بانُک! په چے گریٚوگا ائے؟ کئیی پدا گردئے؟» مَریما، په اے گُمانا که بلکیٚن باگپان اِنت، گۆن آییا گوَشت: «او واجه! اگن تئو آ برتگ، منا بگوَش کجااِت اِشتگ تان من آییا ببران.» 16 ایسّایا پسّئو دات: «او مَریم!» مَریما چَکّ ترّیٚنت و په اِبرانی زبانا گوَشتی: «رَبّونی!» (بزان: او منی استاد.) 17 ایسّایا گوَشت: «منا دست مجن، چیّا که اَنگت پتئے|پِت: کِرّا بُرزاد نَشُتگان، بله منی براتانی کِرّا برئو و آیان بگوَش که انّون دیٚم په وتی پتا و شمئے پتا، وتی هُدایا و شمئے هُدایا بُرزادَ رئوان.» 18 مَریم مَگْدَلیَّه مُریدانی کِرّا شت و گوَشتی: «من هُداوند|هُداوند: دیست!» گڑا ایسّائے کُلئوی په آیان برت و سر کت.

ایسّا په مُریدان زاهرَ بیت

19 هما یکشَمبِهئے شپا، وهدے که مُرید چه یَهودیانی ترسا شَگبندیٚن لۆگیٚئے تها مُچّ اتنت، ایسّا آتک، آیانی درنیاما اۆشتات و گوَشتی: «دْرود و دْرهبات په شما بات!» 20 رَندا وتی دست و پهلوگی په آیان پیٚش داشتنت. وهدے که مُریدان هُداوند|هُداوند: دیست باز شادان بوتنت. 21 ایسّایا پدا گوَشت: «دْرود و دْرهبات په شما بات! هما ڈئولا که پتا|پِت: منا راه داتگ، من شمارا رئوانَ کنان.» 22 چه اے هبرا رَند، ایسّایا مُرید دَم جتنت و گوَشتی: «هُدائے پاکیٚن روها|پاکیٚن روه (روه اُلکُدُس): بگریٚت و وتی دلا آییئے هنکیٚن بکنیٚت! 23 اگن کَسیٚئے گناهان ببکشیٚت، بَکْشگَ بنت، آیان که نبکشیٚت، بَکْشگَ نبنت.»

ایسّا و توما

24 چه دوازدهیٚن مُریدان یکّے، توما که آاِش «جاڑۆ» نامیٚنتگ‌اَت، ایسّائے آیگئے وهدا گۆن آیان همراه نه‌اَت. 25 پمیٚشا وهدے که آ دگه مُریدان گوَشت: «ما هُداوند|هُداوند: دیستگ،» آییا گوَشت: «من تان میٚهانی جاها آییئے دستان مگندان، تانکه وتی مۆردانگا میٚهانی ٹُنگا و دستا آییئے پهلوگا ایٚر مکنان، باورَ نکنان.» 26 هشت رۆچا رَند، وهدے که مُرید پدا یکجاه بوتنت، توما هم گۆن اَت. لۆگئے دپ بَند اَت، بله اَنگت هم ایسّا گْوست و آیانی درنیاما اۆشتات و گوَشتی: «شمارا دْرود و دْرهبات سر بات!» 27 نون گۆن تومایا گوَشتی: «وتی لَنکُکا اِدا بیار، منی دستان بچار، وتی دستا منی پهلوگئے سرا ایٚر کن و دگه بےایمّان مبئے، بِلّ که ایمّاندار ببئے.» 28 تومایا گوَشت: «او منی هُداوند|هُداوند:، او منی هُدا!» 29 ایسّایا گوَشت: «تئو په اے سئوبا که منا دیست ایمّانِت آورت. گَل په همایان که منا نگندنت و ایمّانَ کارنت.»

اے کتابئے نبیسگئے مَکسَد

30 ایسّایا وتی مُریدانی دیٚما، دگه بازیٚن اَجِکّایی و اَجَبَّتیٚن نِشانی پیٚش داشتگ که اے کتابا نبیسگ نبوتگ‌اَنت. 31 بله همینچُک نبیسگ بوتگ تان شما باور کنیٚت که ایسّا، مَسیه|مَسیه: اِنت و هُدائے چُکّ|هُدائے چُکّ:، تانکه ایمّان بیاریٚت و په آییئے نامئے سرا نمیرانیٚن زندمانئے|نمیرانیٚن زند: واهند ببیٚت.

یَهیا 21

ایسّا په هَپت مُریدا زاهرَ بیت

1 چیزے وهدا رَند، مان تِبِریَّهئے گْوَرمئے کِرّ و گوران، پدا ایسّایا وتا په مُریدان زاهر کت. آییئے زاهر بئیگ اے ڈئولا اَت که 2 شَمون پِتْرُس و هما توما که آاِش «جاڑۆ» نامیٚنتگ‌اَت و نَتْناییل که چه جَلیلئے|جَلیل: کانایا اَت، گۆن زِبْدیئے دو چُکّ و دگه دو مُریدا همۆدا اتنت. 3 شَمون پِتْرُسا گۆن آیان گوَشت: «من په ماهیگئے گِرگا رئوان.» آیان گوَشت: «ما هم کاییٚن گۆن.» گڑا راه گپتنت و بۆجیگا نِشتنت، بله آ شپا چیزے نگپتِش. 4 سَباه که بوت، ایسّا ساهِل و تئیابا اۆشتاتگ‌اَت، بله مُریدان پجّاه نیاورت. 5 ایسّایا گۆن آیان گوَشت: «او چُکّان! شمارا ماهیگے چیزے گۆن اِنت؟» آیان پسّئو دات: «نه.» 6 ایسّایا گوَشت: «داما بۆجیگئے راستی نیٚمگا دئور دئییٚت، اۆدا ماهیگ گپتَ کنیٚت.» آیان اَنچش کت و همِکّدر ماهیگِش گپت که دامِش دیٚم په بۆجیگا کَشّت نکت. 7 گڑا هما مُریدا که ایسّایا باز دۆست اَت، گۆن پِتْرُسا گوَشت: «اے واجه هُدا اِنت!» شَمون پِتْرُس جاندر اَت. وهدے که اے هبری اشکت وتی پُچّی گورا کتنت و آپا کُپّی کت. 8 آ دگه مُرید مان بۆجیگا، هُشکیئے نیٚمگا آتکنت و پُرّیٚن دامِش کَشّکان کت، چیّا که چه تئیابا سَد گام گیٚشتر دور نه‌اتنت. 9 وهدے که هُشکیا سر بوتنت، رۆکیٚن جَل و اِشکرانی سرا، ماهیگ و کَمُّکے نانِش دیست. 10 ایسّایا گۆن آیان گوَشت: «چه همے ماهیگان که انّون شما گپتگ‌اَنت، کَمُّکے بیاریٚت.» 11 شَمون پِتْرُس بۆجیگا شت، دامے که چه یَکسَد و پنجاه و سئے مزنیٚن ماهیگا پُرّ اَت دیٚم په هُشکیا کَشّت، ماهیگان دام هم ندِرتگ‌اَت. 12 ایسّایا گوَشت: «بیاییٚت ورگ بوَریٚت!» چه مُریدان یکّیٚا هم تَهم و جُریت نکت چه ایسّایا جُست بگیپت: «تئو کئے ائے؟» آیان زانت که اے هُداوند|هُداوند: اِنت. 13 گڑا ایسّا دیٚما آتک، نانی زرت و په آیان دات، همے ڈئولا ماهیگی هم بَهر کتنت. 14 چه وتی زندگ بئیگ و جَه جَنَگا رَند، اے سئیمی باریگ اَت که ایسّا په مُریدان زاهر بوت.

ایسّا و پِتْرُس

15 رگبندا رَند، ایسّایا گۆن شَمون پِتْرُسا گوَشت: «او شَمون، یوهَنّائے چُکّ! باریٚن تئیی مِهر په من چه اِشان گیٚشتر اِنت؟» پِتْرُسا پسّئو دات: «او هُداوند|هُداوند:! تئو زانئے که تَرُن دۆست اِنت.» ایسّایا گوَشت: «اَچه، منی گْوَرگان بِچاریٚن.» 16 دومی رَندا جُستی کت: «او شَمون، یوهَنّائے چُکّ! باریٚن په من مِهرَ گواریٚنئے؟» پِتْرُسا پسّئو دات: «او هُداوند! تئو زانئے که تَرُن دۆست اِنت.» ایسّایا گوَشت: «گڑا منی پَسانی دلگۆشا بدار.» 17 سئیمی گَشتا جُستی کت: «او شَمون، یوهَنّائے چُکّ! باریٚن ترا منا دۆست اِنت؟» پِتْرُس چه اِشی که سئیمی گَشتا چه آییا جُستی کت، ترا منا دۆست اِنت، مُلور و دلرنج بوت و گوَشتی: «او منی هُداوند! تئو وت هر چیزا زانتکارتر ائے، تئو زانئے که منا ترا دۆست اِنت.» ایسّایا گوَشت: «منی پَسان بِچاریٚن. 18 په راستی ترا گوَشان، تئو وهدے که ورنا اَتئے، سْریٚن بستگ‌اَت و هر جاه که لۆٹتِت، شتئے. بله وهدے که پیرَ بئے، دستان دراجَ کنئے و دگرے تئیی سْریٚنا بندیت و ترا جاهے بارت که نلۆٹئے.» 19 گۆن اے هبران، ایسّایا په هما مَرکا اِشارت کت که رَندا پِتْرُس گۆن آییا هُدائے ناما شان و شئوکتَ دنت. گڑا گوَشتی: «منی رَندا بیا.» 20 پِتْرُسا چپّ و چاگرد چارت و دیستی هما مُرید که ایسّایا باز دۆست اِنت چه پُشتا پیٚداک اِنت، هما که شام ورگئے وهدا، ایسّائے کِرّا نِشتگ‌اَت و چه آییا جُستی گپتگ‌اَت: «او هُداوند|هُداوند:! آ کئے اِنت که ترا دْرۆهیت و دُژمنانی دستا دنت؟» 21 وهدے که پِتْرُسئے چمّ په آ مُریدا کپت، چه ایسّایا جُستی کت: «او واجه! آییئے آهِر و آکِبت چے بیت؟» 22 ایسّایا پسّئو دات: «اگن منی رَزا اے ببیت که تان منی آیگئے وهدا آ بمانیت، تئیی چه کارے هرابَ بیت؟ تئو منی رَندا بیا.» 23 چه ایسّائے اے گپّا، مُریدانی درنیاما اے ڈئولا سرکِچ ورگ و دپ‌مان‌دپ تالان بوت که بلکیٚن آ مُرید هچبرَ نمریت. بله گپّ اِش اِنت ایسّایا نگوَشتگ‌اَت که آ نمریت، آییا تهنا گوَشتگ‌اَت: «اگن منی رَزا اے ببیت که تان منی آیگئے وهدا آ بمانیت، تئیی چه کارے هرابَ بیت؟» 24 اے هما مُرید اِنت که اے چیزی نبشتگ‌اَنت و په آیانی راستی و پکّا بئیگا گْواهیَ دنت. ما زانیٚن که آییئے گْواهی و شاهدی راست اِنت.

گُڈی دانْک و آهِری هبر

25 اَلبت، ایسّایا دگه بازیٚن کار کتگ‌اَت. اگن آ درستیگیٚن نبیسگ ببوتیٚننت، منی هئیالا سجّهیٚن دنیایا|دنیا: په آ کتابان جاگَه نیٚست‌اَت.